به گزارش مارین نیوز، مدیر فنی و عملیات ناوگان شرکت ملی نفتکش ایران با اشاره به اینکه صنعت حمل و نقل دریایی طی یک دهه اخیر نوسانات و تحولات مختلفی را پشت سرگذاشته است گفت: این تحولات خصوصا در بخش تانکر بسیار چشم گیر است بطوریکه درآمدهای روزانه تا 200 هزار دلار در سال 2008 به حدود 10 هزار دلار کنونی رسیده است  به همین نسبت هم قیمت کشتی های VLCC از 150 میلیون دلار در سال ‎های قبل از 2008 به حدود 85 میلیون دلار در شرایط کنونی رسیده است.

اکبر جبل عاملی اضافه کرد: طی این سال‌ها تغییرات و اصلاحات در اجباری کردن استانداردهای صنعت دریانوردی از جمله دوجداره شدن بدنه کشتی‌ها، آب توازن، کاهش مصرف سوخت‌های با سولفور بالا و غیره در کنار لزوم کاهش هزینه‎های عملیاتی کشتی‌ها خصوصا هزینه سوخت که روزانه ۳۰ تا ۴۰ هزار دلار هزینه ‎ها را شامل می‎ شود، موجب شده تا شرکت‌ های حمل و نقل دریایی به سمت نوسازی ناوگان خود و بکارگیری موتورهای جدید بروند بطوری‎که در حال حاضر سفارش ساخت کشتی‎های تانکر حمل نفت خام تا سال 2020 در بین شرکت‌ های بزرگ دریانوردی جهان بالغ بر 243 فروند است.

مدیر فنی و عملیات ناوگان شرکت ملی نفتکش ایران مجموع این تحولات را موجب حرکت شرکت‎ ها به سمت نوسازی ناوگان دانست و گفت: به همین نسبت و طی سال‌های اخیر یعنی از سال 2015 تا به امروز نیز تعداد 118 فروند کشتی‎های فرسوده حمل نفت‎خام از رده خارج و اوراق شده اند.

وی با تشریح برخی تحولات رخ داده در ناوگان شرکت ملی نفتکش ایران در سال های اخیر افزود: ناوگان شرکت ملی نفتکش با سن ۱۲ سال یکی از ناوگانهای میان سال دنیاست. طی 8 سال گذشته و در دوره تحریم‎های ناجوانمردانه شرکت به دلیل اقتضائاتی که وزارت نفت برای مقابله با تحریم‌ها به شرکت تحمیل کرد مجبور شد تعداد 8 فروند نفتکش با سن بالا و در واقع فرسوده در قالب نفت‌کش‌های یونانی به شرکت وارد کند. هیات مدیره وقت در همان زمان هم به غیراقتصادی بودن خرید نفتکش‌های فرسوده و افزایش ظرفیت ناوگان آن‎هم در شرایطی که بازار تانکر رو به افول بوده و هم‎اینک نیز در بدترین شرایط خود است اصرار داشت و خواهان تضمین بازار از سوی شرکت ملی نفت برای این کشتی‎ها بود.

جبل عاملی اضافه کرد:با این وجود هیات مدیره شرکت برای همراهی با کشور جهت مقابله با تحریم‎های ظالمانه همه مساعی خود را بکار بست تا حتی یک روز هم جریان صادرات نفت با خللی روبرو نشود و  به اعتراف همه صاحب نظران از جمله در وزارت نفت، شرکت ملی نفتکش ایران از این بحران سرافراز بیرون آمد.

مدیر فنی و عملیات ناوگان شرکت ملی نفتکش ایران با تاکید بر لزوم مدیریت هزینه‎های این شرکت گفت: لازم به ذکر است سرمایه شرکت ملی نفتکش متعلق به جمع عظیمی از بازنشستگان و کارگران زحمتکش تابع صندوق‎های تامین اجتماعی و بازنشستگی کشوری و صنعت نفت است و لذا هزینه‎ها و زیان‎های وارده به این شرکت بدلیل همراهی با سیاستهای نظام و دولت باید توسط دولت محترم تامین و تلافی شود و روا نیست هزینه ها و زیانها به حساب صندوق‎ها که خود برای تامین مستمری و حقوق بازنشستگان و کارگران با سختی مواجه‎اند، گذاشته شود.

وی با تشریح برخی دلایل تصمیم‎گیری برای اوراق برخی کشتی‎ها در دوره پسابرجام افزود: در دوره جدید و همزمان با برجام و تدوین برنامه 5 ساله شرکت، موضوع نوسازی ناوگان و کاهش سن کشتی‎ها برای حضور در بازارهای بین المللی به شکلی جدی مطرح شد خصوصا اینکه با ورود کشتی‎های خارجی برای حمل نفت و تغییر قراردادهای فروش نفت‎خام شرکت ملی نفت به FOB ، سهم شرکت ملی نفتکش از صادرات نفت کشور تا حدود 10 درصد کل صادرات کاهش یافت این مسائل موجب شد تا هیات مدیره در سال 95 با نظر کارشناسان جهت اوراق تعدادی از کشتی‎های فرسوده خود جهت کاهش سن ناوگان و نیز کاهش هزینه‎های عملیاتی موافقت کند. در عین حال شرط هیات مدیره شرکت این بود که تا زمانی که درآمد کشتی‎های کاندید اوراق شدن از هزینه های آن بیشتر باشد، فرآیند اوراق به تاخیر بیفتد که همینگونه هم  شد.

مدیر فنی و عملیات ناوگان شرکت ملی نفتکش اضافه کرد:در واقع کشتی‎های اوراق شده علاوه‎بر اینکه زیان‎آور بودند، بدلیل حفظ امنیت دریانوردی با نظر کارشناسی، قابل اوراق تشخیص داده شدند. بدیهی است این روند هنوز هم در شرکت جاری است و کشتی‌هایی که زیان بار بوده و خطرناک برای دریانوردی باشند، در مرحله اوراق قرار خواهند گرفت.

وی تصریح کرد: ذکر این نکته ضروری است که این کشتی‎ها در شرایط فعلی بدلیل فرسودگی اجازه ورود به هیچ بندری نداشته و تنها ممکن است بعنوان مخزن مورد استفاده قرار گیرند.اهمیت نوسازی ناوگان که در سال 95 مطرح شد و  در صورت عدم اهتمام به این مهم و عدم همکاری دستگاههای مسئول با توجه به سن ناوگان امکان بروز مشکلات در راه ادامه روند عادی شرکت متصور است.