با انتشار اخباری مبنیبر سفارش ساخت کشتیهای کانتینری و نفتکش چند میلیارد دلاری به چین از سوی ایران که در رویترز و خبرگزاریهای داخلی بهصورت ویژه بازتاب یافت، انجمن مهندسی دریایی ایران در نامهای سرگشاده به رئیسجمهور خواستار بررسی و پیگیری موضوع شد.
با انتشار اخباری مبنیبر سفارش ساخت کشتیهای کانتینری و نفتکش چند میلیارد دلاری به چین از سوی ایران که در رویترز و خبرگزاریهای داخلی بهصورت ویژه بازتاب یافت، انجمن مهندسی دریایی ایران در نامهای سرگشاده به رئیسجمهور خواستار بررسی و پیگیری موضوع شد.
به گزارش مارین نیوز، کشمکش بین خرید یا ساخت کشتی ازجمله موضوعهای سیاستگذاری صنعتی بوده که سالهای متمادی بین کارشناسان و دستاندرکاران حوزه کشتیرانی اختلاف نظرهای زیادی به همراه داشته است. طرفداران اولویت دادن به خرید کشتی بر زمانبر بودن کشتیسازی در ایران و نبودن بسترهای لازم برای کشتیساز شدن کشور تاکید دارند و هواداران ساخت کشتی بر هویت صنعتی کشور در این حوزه و جلوگیری از خروج ارز و درآمدزایی از این راه تکیه میکنند.
در این رابطه با علیاکبر غنجی، مدیرعامل شرکت کشتیرانی دریای خزر به گفتوگو پرداختهایم. البته روزنامه «دنیای خودرو» در روزهای آتی این موضوع را از جوانب مختلف بررسی و نظر کارشناسان و مسئولان این حوزه را جویا خواهد شد. لذا تاکید میشود که نظرات مطروحه در این باب صرفا رویکرد مصاحبهشوندگان و روزنامه، رسالت خود را تنها انعکاس دیدگاههای مختلف در این زمینه میداند.
چرا سفارش ساخت این کشتیها به خارج از کشور داده میشود؟
شما بگویید این کشتیها را کجا سفارش دهیم؟
یعنی در ایران هیچ امیدی به ساخت کشتی نیست؟
موضوع ساخت کشتی در ایران، مانند این است که یک گاو داشته باشید و بخواهید کشوری را شیر دهید. آیا چنین چیزی امکانپذیر است؟ صحبتهای دوستان کمی غیرتخصصی است. بر اساس اعلام گمرک ایران در سال 94، حجم صادرات کشور به 93 میلیون و 520 هزار تن و حجم واردات کشور ما به 35 میلیون و 70 هزار تن رسید. میزان این صادرات در شمال کشور، چیزی حدود 6 تا 7 میلیون تن است. این رقم را بر تعداد کشتیهایی که در شمال کشور فعالیت دارند (که اغلب 7 تا 8 هزار تن ظرفیت دارند) و کشتیهای جنوب (که ظرفیت بیشتری دارند)، تقسیم کنید یا میزان صادرات نفت را که قرار است به 5 تا 6 میلیون بشکه در روز برسد، در نظر بگیرید و ببینید در حال حاضر چه تعداد نفتکش در اختیار داریم. انجمن مهندسی دریایی ایران باید پیش از نگارش نامه به رئیسجمهوری، این موضوعات را در نظر بگیرد.
امروز، ما قصد داریم این حملونقل را انجام دهیم. پس چرا نباید نفتکش بخریم؟ چون قرار است عدهای آن را در ایران بسازند؟ شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران، نخستین شرکتی بود که 13 سال پیش، سفارش 5 فروند کشتی را به کارخانه ایزوایکو داد. همزمان با این سفارش، یک کشتی را به برای مدلسازی به آلمان سفارش دادند و قرار بود انتقال تکنولوژی آن صورت پذیرد که چنین امری محقق نشد. امروز پس از گذشت 8 سال، آن کشتی آلمانی در شرف از رده خارج شدن است، اما ما هنوز سومین کشتی خود را از شرکت ایزوایکو تحویل نگرفتهایم. برای اطلاعات بیشتر باید عرض کنم شرکت ایزوایکو تنها وظیفه مونتاژ بدنه این کشتیها را بر عهده داشت و تجهیزات دیگر کشتی مانند موتور و ... همگی از خارج کشور سفارش داده شده بودند. ما نباید در جهت حرکت به سوی هدفی خوب، اهداف دیگر را نابود کنیم.
کشتی سازی حتما خوب است و کسی منکر آن نیست، اما ما امروز نیاز داریم صنعت حملونقل خود را که سالها از بازار دور بوده و با سقوط به رده زیر 20 در دنیا دست و پنجه نرم میکند، نجات دهیم. اگر پیش از تحریم، خرید ناوگان حملونقل انجام نمیگرفت و در دوران تحریم از کمبود ناوگان رنج میبردیم، آیا در این دوره میتوانستیم ناوگانی داشته باشیم که یک روز کار صادرات و واردات کشور را لنگ نگذارد؟
مصداق این مدعا برای امروز هم وجود دارد. اگر نیازهایمان را همزمان با انتقال تکنولوژی و تشکیل شرکتهای مشترک تامین نکنیم، باز هم زمین خواهیم خورد. ما برای ساخت هواپیما با اوکراینیها وارد همکاری شدیم و آنتونوف 140 را ساختیم. این هواپیما چقدر میتوانست نیاز کشور را برطرف کند؟ دیگر نباید هواپیمایی بسازیم؟ هواپیما نخریم زیرا 140 میسازیم؟ اگر روزی هواپیماهای پهنپیکر نیاز داشتیم، چه کنیم؟ درنهایت هم دیدیم خود رئیسجمهور دستور عدم استفاده از این هواپیما را صادر کرد.
انجمن مهندسی دریایی به ما بگوید در ایران تولید موتور دریایی بزرگ، کجا و تحت لیسانس کدام موسسه ردهبندی معتبر دنیا انجام میشود تا همین فردا سفارش ساخت به آنها دهیم. ساخت کشتی، تنها ساخت بدنه آهنی آن نیست. سیستم انتقال حرکت، شفت و پروانه توسط کدام کمپانی در ایران تولید شده و لیسانس گرفته است؟ ما نمیتوانیم دوباره چرخ را اختراع کنیم!
پس سفارش ساخت کشتی به خارج کشور را خیلی بهصرفهتر از سفارش آن به داخل میدانید؟
قطعا همین طور است و پاسخ شفافی داریم. این موضوع مانند این است که انجمن داروسازان کشور در نامهای به رئیسجمهور مدعی شود در حالی که روابط خود را با آلمانها از سر گرفتهاید، دیگر از آنها مواد اولیه داروسازی خریداری نکنید. مگر داروهای جدید و داروهای ضدسرطان را میتوانیم در ایران تولید کنیم؟
دوستان باید اجازه دهند کار انجام شود و درست نیست با ارسال نامه به رئیسجمهور، ایشان و همکارانشان را نسبت به فعالیتهای صورت گرفته بدبین کنیم و به اشتباه بیندازیم. دوستان باید به این صنعت نزدیک شوند و با راهکارهای عملی به حل مشکلات بپردازند. اگر قصد داریم کشتی بخریم، انجمن مهندسی دریایی باید بیاید و به طور مثال 20 مهندس خود را با ما به آنجا بفرستد تا مونتاژ را یاد بگیرند.
دلیل ضعف در کشتیسازی کشور را چه میدانید؟
هزینه تمام شده ساخت کشتی در ایران بسیار بالاست. انجمن مهندسی دریایی ایران باید با انجام مذاکراتی، هزینه تمام شده ساخت کشتی را کاهش دهد. ساخت یک حیاط حوض خشک شناور در ایران، 30 تا 40 درصد گرانتر از چین تمام میشود. شما از شرکتها میخواهید هم هزینهها و هم مشکلات را تحمل کنند و هم صدایشان در نیاید.
انجمن کشتیرانی، انجمنی است که حق عضویت میگیرد تا اوضاع و احوالش بچرخد. بنده در کشتیرانی دریای خزر فعالیت دارم و تا امروز ندیدهام شخصی از این انجمن بیاید و به پای درد دل ما بنشیند تا ببیند به عنوان یک شرکت کشتیرانی با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم میکنیم. دوستان نشستهاند و هر از گاهی نشستی برگزار می کنند اما این عملکرد به درد کشتیسازی و کشتیرانی کشور نمیخورد.
خود من هم علاقهمندم در کشورم همه چیز ساخته شود. در زمان جنگ، روزی نیاز کشور بود که موشک داشته باشیم. صنعتیها، دانشگاهیها، نظامیها، ارتشیها و ... همه با هم بسیج شدند تا امروز قدرت موشکی کشور به این مرحله برسد. باید بررسی کنیم چطور به این قدرت موشکی رسیدهایم و از همان مسیر صنعت کشتیسازی را قدرتمند کنیم.
نکته دیگر این است که قرار نیست همه کارها را خود انجام دهیم. نمیتوانیم امروز در برابر کشوری که یک قرن سابقه ساخت رادار دارد، ادعای تولید رادار قدرتمند کنیم. باید اولویتهای خود را مشخص کنیم. اگر منظور دوستان از ساخت کشتی در داخل، ساخت لنج و ... است، هیچ مشکلی نداریم، اما صحبت ما مسیرهای برزیل و آرژانتین، آمریکای جنوبی و ... است. یادتان باشد میخواهیم از اقتصاد جهانی بهره ببریم، اگر قرار باشد از فضای به وجود آمده پس از تحریم بهترین استفاده را کنیم، باید روابط خود را با تمام بنادر دنیا آغاز کنیم.
منبع : تین
کشتی ها و شناورهای ساخت ایران
با نظر کشتی ساز کاملأ موافقم. بعنوان مثال با کمی پرس و جو می توانید متوجه شوید که کارشناسان خبره کشتی سازی کشور امروز در کسب و کار دریا و انجمن های دریایی کشور نیستند و یا از کشور رفته اند. چرا!؟ بعنوان مثال چرا کارشناس بسیار خوب و توانمند صنعت دریایی کشور آقای مهندس رضا محمد علی بیگی در سازمان یا شرکت های دریایی کشور مشغول به کار نمی باشد!؟ آقای مهندس سلمان ضربی کجاست!؟
من بعنوان عضوی از جامعه دریایی کشور بسیار متاسفم که مدیران و کارشناسان بین المللی کشور ما در انجمن های علمی یا همایش و سمینارهای دریایی داخلی حضور ندارند! باید خبر موفقیت های ارزشمند آنها را در مجلات خارجی دید. چرا!؟
اگر آقای مهندس محمد علی بیگی از جانب شرکت های کشتی ساز داخلی با شرکت های کشتیرانی وارد مذاکره جهت دریافت سفارش ساخت شود من به همه شما قول خواهم داد که موفق خواهد شد.
ایشان فردی منطقی و درعین حال توانمند و صاحب ایده در حوزه ساخت کشتی هستند. به شرکت های کشتی ساز داخلی توصیه برادرانه دارم تا دانش افزار آموزشی فرایند طراحی و ساخت کشتی را که ایشون با صبوری و علاقه تهیه کرده اند ملاحظه نمایند.
آنچه خود داریم از بیگانه تمنا نکنیم.
خیلی سادست یکبار برای همیشه بیاید این محاسبه های اقتصادی رو انجام بدین و چشم بسته اظهار نظر نکنید.
شاید سفارش داخلی با صرف زمان بیشتر هم به صرفه تر از خرید از خارج باشه.
در ضمن متاسفانه پروژه های ما به درستی مدیریت نمیشه که البته یک دلیلش رو میشه به همون کارفرما نسبت داد که سفارش میده.
در ضمن بنده با اینکه تجربه چند سالی در دریا داشتم و بدتر از اون تقدیر سرنوشت منو به خارج از حوزه دریایی سوق داد و در فیلد دیگری مشغول به کارم (به دلیل عدم تعریف پروژه در چند سال گذشته در سازمان صنایع)
اسم مهندس ضربی رو شنیدم و یکی از آرزوهام بود که بتونم با ایشون همکاری کنم.
آدمی که خود را به خواب میزند نمیتوان بیدار کرد .
این آقایان کشتیرانی هم همینطورند .
متاسفانه هیچوقت تمام واقعیتها را نمیگویند و با گفتن بخشی از واقعیتها موضوع را به نفع خود به پایان میبرند .
آقای غنجی چرا نمیگوید که علت عدم تحویل کشتی های کانتینر بر ایزوایکو ، عدم پرداخت مطالبات ایزوایکو و متاسفانه ضبط 25 میلیون دلار تضامین ایزوایکو توسط کشتیرانی بوده . کاملا واضح است که کشتی ساز وقتی مطالبات خود را دریافت نکند ، نمیتواند پروژه را در زمان مناسب تحویل دهد .
آقای غنجی چرا نمیگوید که شرکت هیوندای در شرایط و بستر مناسب در کره جنوبی کار میکند ،ولی ایزوایکو در شرایط تحریم کشتی میسازد و قطعا در سرایط تحریم قیمت تمام شده کشتی بالاتر خواهد بود .
آقای غنجی چرا نمیگوید که شرکت هیوندای با استفاده از فاینانس بانکهای کره ای کشتی را تکمیل میکند ، ولی در ایران هیچ بانکی توان فاینانس ساخت کشتی را ندارد .
آقای غنجی چرا نمیگوید که مالکین شرکتهای کشتیرانی در کره بدلیل تعصبات ملی و میهنی علاقه دارند سفارش ساخت کشتیهای خود را به کشتی ساز کره ای بدهند ، ولی شرکتهای کشتیرانی ایرانی برعکس علاقه مند به سفارشات خارجی هستند .
آقای غنجی چرا نمیگوید ناظر کشتیرانی در کارخانجات کشتی سازی ایرانی ، پدر کشتی ساز را در میآورند ، ولی جرات ایراد گرفتن از کشتی ساز کره ای ندارند .
آقای غنجی چرا نمیگوید .........
یعنی واقعا آقای غنجی نمیداند که هیچ کشتی سازی در دنیا ، موتور کشتی تولید نمیکند ، که انتظار دارد کشتی ساز ایرانی موتور کشتی بسازد؟
یعنی آقای غنجی نمیداند که مهندسان ایرانی قبلا کشتی اقیانوس پیما برای تردد در تمامی آبهای آزاد دنیا را ساخته اند ، که میگوید ما کشتی میخواهیم که تا برزیل بتواند برود ؟؟؟!!!!!!
آقای غنجی عزیز ناراحت نشوید ، ولی مشکل صنعت کشتی سازی کشور جنابعالی و امثال جنابعالی هستید .
فهم این موضوع با یک مثال به راحتی قابل درک است .
همزمان با سفارش ساخت کشتی به شرکتهای ایرانی ، وزارت نفت نیز تصمیم گرفت که سفارش ساخت سکوهای نفت و گاز دریائی را به شرکتهای ایرانی واگذار نماید . نتیجه این شد که در صنعت نفت وگاز فراساحل ، هیچ کس جرات ندارد بگوید که شرکتهای ایرانی قابلیت ندارند ، ولی در صنعت کشتی سازی هزاران مشکل ایجاد شد . علت واضح است ، وزارت نفت عزم ساخت در داخل داشت ولی کشتیرانها علاقه ای به ساخت داخل نداشتند .
آقای غنجی و امثال ایشان یا نمیدانند یا خود را به ندانستن میزنند ، که در هر دو صورت فاجعه ای است برای صنعت استراتژیک کشتی سازی کشور .
والسلام.
شما با این همه اطلاعات بهتر بود خود را معرفی می کردید .