دستگاه "جداکننده اتوماتیک سیالات شیمیایی چندفازی"، اختراعی که ضمن جداسازی مخلوطهای دو فازی مانند نفت و آب و پاکسازی طبیعت، منجر به بازگردانی نفت از دست رفته شده و لکههای نفتی را که تاکنون به روشهای مختلف از بین میرفتند، اکنون بازیافت و مجددا در چرخه پالایش و فرآورش قرار میدهد.
به گزارش مارین نیوز، محمد قدیانی پژوهشگر شیمی و محیط زیست در یادداشتی در روزنامه جهان صنعت نوشت : لکه های نفتی چالشی زیست محیطی است که به عوامل بسیاری وابسته است. عملیات حفاری، استخراج، پایانه های نفتی، آسیب دیدگی کشتیها و نفتکشها و خطوط انتقال، جنگ و از مهمترین عوامل پیدایش این لکه هاست.
همچنین 23 تا 24 درصد لکه های نفتی را به عوامل ناشناخته و غیرقابل تشخیص نسبت میدهند. بنابراین این چالش زیست محیطی را باید اجتناب ناپذیر قلمداد کرد؛ پدیده ای که ضمن آلودگی زیستبوم باعث از دست رفتن هزاران لیتر طلای سیاه میشود. غیر از پدیده لکه های نفتی، موضوع پساب های امتزاجناپذیر را نباید نادیده گرفت؛ پساب های کارخانجات پتروشیمی، صنایع غذایی، چرمسازی، فولاد و... نیز همواره مورد توجه سازمانهای زیست محیطی بوده و محل اختلاف این نهادها با صنایع ذکر شده است چراکه برای تبدیل این پساب ها به مواد قابل هضم در طبیعت و رهاسازی آنها در زیستبوم، هزینه های زیادی متوجه صاحبان این صنایع می شود.
روش های مقابله با لکه های نفتی با وجود تنوع زیاد در اشکالاتی مشترکند. در روش های کنونی متداول لکه نفتی سوزانده میشود که در این صورت به طور کامل از بین رفته و آلودگی دریا جای خود را به آلودگی اتمسفر میدهد. در روش دیگر از تعلیق شکنها استفاده میشود؛ موادی که روی لکه پاشیده شده و باعث حل شدن هیدروکربنهای نفت در آب میشود که دستاورد این روش مرگ صدها و هزاران جاندار دریایی است. روش دیگر استفاده از مواد جاذب یا دستگاه هایی با عنوان اسکیمرهای جاذب است که این روش بیشتر در خصوص پساب ها مورد استفاده قرار میگیرد و کمتر میتوان در رابطه با لکه های نفتی از آن بهره برد. مشکل این روش، بازدهی کم و نیاز به انرژی و زمان زیاد است. لکه های نفتی، زخمی است که گاه و بیگاه در گوشه ای از جهان سر باز میکند و اجتنابناپذیر بودن این چالش زیست محیطی را یادآور میشود. انفجار سکوی نفتی خلیج مکزیک در سال 2010 و مرگ میلیون ها جاندار دریایی و از بین رفتن بیش از پنج میلیون بشکه نفتخام تنها یکی از این حوادث است.
تمام چالش های یادشده میتواند عامل انگیزش برای یک مبتکر ایرانی باشد؛ شهروندی که کشورش در رتبه اول دارندگان ذخایر نفت و گاز دنیاست.
اختراع دستگاه «جداکننده اتوماتیک سیالات شیمیایی چندفازی» کلید حل تمام مشکلات یادشده است؛ اختراعی که ضمن جداسازی مخلوط های دو فازی مانند نفت و آب و پاکسازی طبیعت، منجر به بازگردانی نفت از دست رفته شده و لکه های نفتی را که تاکنون به روش های مختلف از بین میرفتند، اکنون بازیافت و مجددا در چرخه پالایش و فرآورش قرار میدهد.
این اختراع که در سال 1395 با تایید پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران در اداره ثبت اختراعات کشور به ثبت رسید، اکنون جدیدترین تکنولوژی سال 2017 در زمینه جداسازی پساب های چندفازی در دنیاست. این اختراع که در اداره ثبت اختراعات و علائم تجاری آمریکا هم به ثبت رسیده، دارای مزایایی است که تمام مشکلات یادشده را حل میکند و با صرف کمترین هزینه و انرژی، دستاوردی مهم با ارزآوری بالا برای کشور عزیزمان است.
اکنون زمان همت صنعتگران و سرمایهگذاران است تا با تجاریسازی این طرح ملی و صدور آن به سراسر دنیا قدمی موثر در راستای حفاظت از محیط زیست و ارج نهادن به طلای سیاه این عنصر پربهای رو به پایان بردارند.