تازه های سایت
پربحث ترین اخبار
پربازدید ترین اخبار
کد خبر: ۳۴۸۹۷
تعداد بازدید: ۱۳۹۰
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار: ۰۳ بهمن ۱۳۹۶ - ۱۷:۲۵
عضو انجمن توسعه دریامحور با بیان اینکه قطعا کارهایی که توسط سازمان بنادر و دریانوردی صورت گرفته را می‌توان مثبت ارزیابی کرد،اظهار داشت: ما اکنون به یک حرکت پیشتازانه از سوی این سازمان نیازمندیم، هنوز نمی‎دانیم در اقتصاد رقابتی یا در اقتصاد رانتی کار می‎کنیم.
به گزارش مارین نیوز، در آستانه بیست و پنجمین همایش هاهنگی ارگانهای دریایی کشور گفتگویی با ملک‌ رضا ملک‌ پور عضو انجمن توسعه دریا محور توسط ستاد خبری این همایش انجام گرفته است که در ذیل می آید. 

آقای ملک پور، با توجه به اینکه یکی از محورهای این همایش لجستیک بندری و نقش بخش خصوص در توسعه دریایی کشور است، لطفا بفرمایید که چه چالش‌ هایی در این زمینه وجود دارد که باید بررسی شود؟
ابتدا باید گفته شود که افزایش سهم بخش خصوصی در توسعه دریایی برای نخستین بار نیست که در این همایش ‎ها مطرح می‎شود بلکه در بیشترین دوره‎ های همایش هماهنگی ارگان‌ های دریایی این موضوع مطرح شده است و تکرار آن در همایش‌ های مختلف دلیل بر آن است که یا به درستی در همایش‌ ها به این مقوله پرداخته نشده است و به صورت یک محور بر روی کاغذ باقی مانده است و یا اینکه راهکاری که بعد از همایش مسوولان دولتی برای این امر در پیش می‌گیرند درست نبوده و اجرایی نشده است که این موضع 37 سال است که مدام تکرار می‌ شود و به نتیجه نرسیده است و تاکنون نتوانسته ‎ایم نقش بخش خصوصی را در توسعه دریایی افزایش دهیم و به جایگاه اصلی خود برسانیم.
همچنین، یکی از مشکلاتی که در جامعه ما و در تفکرات بخش دولتی ما وجود دارد، این است که زمانی که از مسوولان دولتی درباره نقش بخش خصوصی در اقتصاد می ‎پرسیم، فقط و فقط به سرمایه‎ گذاری توجه دارند و نقش بخش خصوصی را در هر حوزه ‎ای به ویژه در حوزه دریا با معیار و میزان سرمایه‌ گذاری می ‎سنجند. با وجود اینکه این بحث با بخش خصوصی واقعی و کارآمد بسیار متفاوت است. باید بتوانیم به‌گونه‌ ای این مساله را بررسی کنیم که صحبت ‎های ما با نیاز جامعه و بستر‎هایی که لازم است ساخته شود، تطبیق یابد اما متاسفانه اکنون فقط برای افزایش نقش بخش خصوصی حرف زده می‎ شود و بسترسازی صورت نمی‎ گیرد و چنین است که بخش خصوصی نه تنها در حوزه دریا و حمل و نقل دریای بلکه در هر حوزه دیگر اقتصادی نیز به جایگاه اصلی خود نرسیده است.
به بیان دیگر، حرف‌ ها و تصمیماتی که در این گونه همایش ‎ها برای افزایش سهم بخش خصوصی گفته و اتخاذ می‎ شود، به دلیل آماده نبودن بسترها و زیرساخت ‎ها به نتیجه نمی ‎رسد و چنین می ‎شود که فقط حدود 50 درصد قطعنامه‎ ها محصول داده و به نتیجه رسیده است. بنابراین اگر زیرساخت ‎ها و پیش‌نیازها آماده نشود طرح این موضوعات در همایش ‎های این چنینی چیزی جز اتلاف وقت و هزینه نیست که اگر این هزینه و زمان به همایش‌ ها اختصاص نیابد امکان دارد در همان اداره و یا ارگان و یا هرنهاد دیگر به شکل بهتری خرج شود.
از مسوولان درخواست دارم برای به بار نشستن این همایش‌ ها به جای خوب حرف زدن و سخنان زیبا، گزینه "نظارت" را اعمال کنند به صورتی که بر روی مصوبات دوره ‎های گذشته این همایش نظارت داشته باشیم و آنها را پیگیری کنیم تا بتوانیم در همایش پیش رو و حتی همایش‌ های آینده به بیشتر از 50 درصد مصوبات دست یابیم و اهداف همایش را محقق سازیم.

به نظر جنابعالی چرا ایران با وجود دارا بودن مزیت‌ها و پتانسیل‌ های خدادادی فراوان در حوزه دریا، هنوز نتوانسته است از آنها به خوبی بهره‌ برداری کند و لجستیک بندری داشته باشد؟ این عدم بهره‌ برداری از پتانسیل‌ های موجود حتی باعث شده است که حتی بنادر ما از بنادر کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز عقب‌تر باشد.
بله درست است، زیرا دید کلان و مطالعات تطبیقی وجود ندارد و بر همین اساس مقایسه عملیات بندری و دریایی بین بنادر ایران و کشور های دیگر حتی کشورهای حاشیه خلیج فارس وجود ندارد بلکه عملکرد خودمان را با ماه قبل و سال قبل خودمان مقایسه می‌کنیم و حتی از این کار خشنود هم هستیم. البته این کار اشتباه نیست اما آنقدر کوچک است که نمی ‎توان بر اساس آن برنامه ‎ریزی‌ های کلان انجام داد.
نگاه ما در حوزه بنادر نگاه درون‎گرا است در صورتی که باید برون‌گرا باشیم. اگر برونگرا باشیم درمی‌ یابیم که همسایگان ما مانند بنادر جبل‎ علی، عمان، صحار و...   خطوط کشتیرانی خارجی و بزرگ را به بنادر خود آوردند زیرا نیاز مالک کشتی را به خوبی می‌ شناسند و به آن جواب می‎ دهند. این در حالی است که ما با داشتن بنادر بزرگ و مجهزی مانند شهید رجایی و شهید بهشتی هنوز نتوانسته‌ ایم خدمات رقابتی و خوبی را به مالکان کشتی و خطوط کشتیرانی جهانی ارائه دهیم.
متاسفانه همه پتانسیل ‎های ما در حوزه بندر و دریا بالقوه مانده است و هنوز بالفعل و اجرایی نشده است.
در بنادر موفق مانند بندر جبل علی همه کارها به صورت متمرکز و تحت نظارت بخش خصوصی و مالک بندر انجام می ‎شود به همین دلیل مالک می ‎تواند به خطوط کشتیرانی تخفیف دهد و خدمات رقابتی برای بندر خودش تعریف کند اما در ایران از دولت، مجلس شورای اسلامی، گمرک و سازمان استاندارد و... همه و همه برای بنادر و خدمات دهی به کشتی‎ ها مصوبه صادر می‌کنند و که همگی آنها می ‎توانند سنگی جلوی پای بخش خصوصی فعال در بندر است.
این گونه است بنادر ما از دیگر بنادر منطقه عقب می ‎ماند زیرا آنها صبر نمی ‎کنند تا ما بتوانیم خود را به آنها برسانیم بلکه آنها همه برنامه‎ های توسعه‎ ای خود را مطابق با دریا و بندر می‎ نویسند. آنها لجستیک بندری را اجرا کرده‌اند و ما هنوز در همایش‌ های خود به دنبال رفع معضلات هستیم.
در حال حاضر، الگوی توسعه بنادر در زنجیره عرضه، الگویی نیست که در ایران اجرا می‎ شود. ایران باید در مدل سرمایه گذاری بخش خصوصی در بنادر تجدید نظر کند و برای بخش خصوصی در این حوزه  جذابیت ایجاد کند. متاسفانه الگو های متداول لجستیک بین ‎المللی در بنادر ما وجود ندارد و همین باعث شده است که چین اقدام به راه‌ اندازی خط ابریشم کند و ما همچنان در بسترسازی و زیرساخت‌ های بندری مشغول هستیم.

در سال گذشته و امسال تجهیزات بسیاری به بنادر راه یافت و نسبت به گذشته سرعت توسعه بنادر اندکی افزایش یافت، آیا در حال حاضر زیرساخت‎ های بندری ما برای راه‌ اندازی لجستیک آماده است؟
مشکل اصلی ما در بنادر زیرساخت و یا نرم‎افزار نیست بلکه مشکل اصلی ما مدل اقتصادی کشورمان است زیرا هنوز نمی‎دانیم در اقتصاد رقابتی کار می‎ کنیم و یا اقتصاد رانتی. دولت باید تکلیف ما را روشن کند که ما در چه فرآیندی داریم کار می‎کنیم اگر درباره حال حاضر نمی ‎توانند نظر دهند بگویند تا 10 سال آینده به اقتصاد رقابتی می ‎رسیم اما اگر نمی ‎توانند اقتصاد را به اقتصاد رقابتی برسانند همه این تلاش‎ ها برای افزایش سهم بخش خصوصی در اقتصاد بیهوده است زیرا بازگشت سرمایه ‎گذاری ‎ها اقتصادی نخواهد بود. این در حالی است که اقتصاد رقابتی و بدون فساد باعث می ‎شود که سرمایه‎ گذاری‌ های سودده انجام شود.
بنابراین همه چیز به دولت بستگی دارد. دولت باید بگوید که کدام نوع اقتصاد را می‎ خواهد اجرا کند. زیرا اگر اقتصاد رقابتی و بدون فساد باشد، بخش خصوصی نیز عادت می‎کند که سالم کار کند و به سودآوری برسد.

آقای دکتر، با توجه به موقعیتَ سوق الجیشی و جغرافیای منحصر به‌ فرد ایران، سازمان بنادر و دریانوردی و وزارت راه و شهرسازی پیش از این و در رابطه با این موقعیت طرح‌ ها و برنامه‌ هایی را تدوین کرده‌ اند، اما چرا هنوز نتوانستند کشور را از مزایای آن بهره مند سازند؟               
من ابتدا مثالی می‎زنم، ‌اکنون روسیه به عنوان بزرگترین کشور جهان که همسایه شمالی ما محسوب می‌شود و با ما توافقات استراتژیک دارد در بندر دوحه قطر به عنوان یکی از کوچکترین کشورهای جهان واقع در جنوب خلیج فارس دارای ترمینال غلات است. در حالیکه ما به عنوان همسایه این کشور که به طرق مختلف به یکدیگر دسترسی داریم، نتوانسته‌ ایم چنین خدماتی را برای روسیه فراهم کنیم. این نه تنها در مورد روسیه که در مورد همه همسایگان شمالی ما که آرزوی تاریخی آنها دستیابی به آب‌ های گرم خلیج فارس و دریای عمان است صدق می‌ کند.
این مثال بیانگر این است که ما در مدیریت بنادر بینش بین‌ المللی نداریم و نمی‌ توانیم از امکانات خود استفاده کنیم. در فقدان بینش لازم هر چه که سخت افزارها در بنادر توسعه یابد آن معجزه‌ ای که ما منتظر آن هستیم اتفاق نخواهد افتاد.
در 40 سال گذشته کمترین تحولات در شیوه‌ های مدیریتی و ساختار بروکراتیک سازمان بنادر ودریانوردی رخ نداده است، بنابراین افراد توانمند نیز نمی‌ توانند در ساختار نیازمند به تحول این سازمان کاری به پیش ببرند. اما علیرغم این توصیفات این ساختار نه یک ساختار متصلب غیر قابل تغییر که اتفاقا کاملا آماده به تحول است. مدیران این سازمان باید اراده کنند و این تحول را ایجاد کنند. خوشبختانه با تحولاتی که در بدنه مدیریتی سازمان بنادر و دریانوردی اتفاق اقتاده است امیدواریم هرچه سریع ‎تر شاهد تغییر و تحولات مثبتی در عملکرد و بینش این سازمان باشیم.            
مجموعه سازمان بنادر و دریانوردی باید دریابند که ادامه وضعیت سابق و یا تکیه بر یک سری اقدامات معمول و روال های طبیعی نمی‌ تواند خلاء‌ها و پسرفت‌ های یک دهه اخیر را پر کند. ما اکنون به یک حرکت پیشتازانه از سوی این سازمان نیازمندیم. قطعا کارهایی که صورت گرفته را می‌توان مثبت ارزیابی کرد اما همه این کارها را هم می‌ توان در روندهای روزمره طبقه‌ بندی کرد در حالی که میزان کاستی‌ ها در بنادر ما به گونه‌ ای است که با این روند نمی‌ توان به رفع آنها امید چندانی داشت.        



نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
طاهری
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۸:۱۹ - ۱۳۹۶/۱۱/۰۴
0
2
با سلام
سازمان بنادر میباید در اولین گام یکی از بنادر تجاری سود ده خود را به صورت لند لورد ( صاحبخانه ای ) واگذار نموده و خود تنها در جایگاه نظارت بنشیند . و پس از برطرف نمودن مشکلات و موانع دیگر بنادر را واگذار نموده و خود فقط اعمال حاکمیت نماید.ضمننا"سازمان بنادر به جای رقابت با بنادر بزرگ منطقه برای به دست آوردن بازار های آنها می باید با ایجاد خطوط کشتیرانی دائمی به بنادر ایران

و خطوط فیدری بین بنادر ایران

و همچنین بهبود مستمر نظام تعرفه ای در بنادر
ابتدا سعی در جذب بازار های صادراتی و وارداتی خود و نماید و در این بازار ها سهم غالب را به دست آورد..باتشکر
ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر: