پایگاه خبری – تحلیلی دریایی ایران مارین نیوز رسانه ای دریایی، مستقل و بدون وابستگی به جریانهای خاص سیاسی است که در چهارچوب قوانین جمهوری اسلامی ایران سعی در اطلاع رسانی دقیق، سریع و شفاف به جامعه دریایی کشور را دارد.
۰۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۱: ۵۷: ۲۸
تازه های سایت
پربحث ترین اخبار
پربازدید ترین اخبار
بازار گاز طبیعی مایع هر سال در حال رشد و توسعه است اما ترمینال هایی که قادر هستند این کشتی ها را در خود جای دهند در حال کوچک شدن هستند.
به گزارش مارین نیوز، زیرساخت های نسل بعدی این بخش برای بازارهای نوظهور و خریداران این بازار طراحی شده اند که مایلند حجم کم این سوخت را در زمان های کوتاهتر با قراردادهای انعطاف پذیرتر داشته باشند.
برهمین اساس، رویترز در گزارشی به بررسی نسل جدید ترمینال های LNG یعنی ترمینال های مقیاس کوچک پرداخته و می نویسد که ترمینال های صادرات LNG که در آن ها گاز مایع است و برای صادرات در مخازن کشتی ها ذخیره می شود، به طور معمول تاسیساتی بسیار بزرگ هستند که ده‌ها میلیارد دلار هزینه صرف ایجاد آن ها شده است. بنابراین این ترمینال‌ها برای توجیه سرمایه گذاری خود، باید قراردادهایی به همان اندازه بزرگ و طولانی مدت داشته باشند، قراردادهایی که معمولا بیش از یک دهه طول می کشد.
در مقابل، پروژه‌های ترمینال های بسیاری که حال انجام هستند، طرح های مدولار جدیدی هستند که امکان مایع سازی در مقیاس کوچک تا متوسط را برای بهره برداران خود فراهم می آورد یا واحدهای گازی سازی مجدد هستند که در صورت رشد تقاضا قابلیت توسعه دارند.
نسل جدید واحدهای مایع سازی در ایالات متحده و در ایالت جوجیا در حال ساخت هستند و انتظار می رود در نیمه های امسال به بهره برداری برسند.
جان باگلی، رییس اداره بهره بردای شرکت LNG استرالیا، می گوید این تاسیسات با واحدهای مایع سازی کوچکتر که به نام «ترِین» شناخته می شوند، با «شرایط بازار سازگارترند». و پیشنهاد می دهد واحدهای LNG مقیاس متوسط در ایالات متحده ساخته شوند.
طراحی های جدید بازتابی از بازار رو به رشد در کنار مشتریانی گوناگون است که باعث شد رشد آتی این صنعت می شود.
در سال ۲۰۰۸، قراردادهای متوسط برای ۱۸ سال و برای بیش از ۲ میلیون تن در سال Mtpa بود. تا سال ۲۰۱۶، این قراردادها به کمتر از ۸ سال و کمتر از یک Mtpa کاهش پیدا کرد آن هم به این دلیل که خریداران جدید در بازارهای نو ظهوری چون چین، هند و پاکستان به دلیل عدم طمینانی که به بازار وجود دارد به دنبال انعطاف پذیری بیشتر قراردادها هستند.
آلفرد موجادیز، رییس بخش هیوستن شرکت آتلانتیک، خلیج و اطلس می گوید اینها خریداران جدیدی هستند که تاسیسات کوچک و مصرف کنندگان صنعتی را دربرمی گیرند.
این شرکت واحدهای کوچک و مدولار را برای خریداران LNG می سازد، خریدارانی که به تبدیل گاز مایع طبیعی به حالت گازی آن بعد از خروج از کشتی ها احتیاج دارند.
معمولا چنین بازارهای در ابتدا کوچک هستند اما امیدوارند که با رشد تقاضا این بازارها هم رشد کنند. واحد های مودولار به ترمینال ها اجازه می دهند که با رشد بازار رشد کنند.
در سال های اخیر و به خاطر این که گاز طبیعی مایع یا LNG سوخت پاک‌تری نسبت به نفت و گاز به حساب می آیند و نیز چون قیمت آن کمتر است، تقاضا برای آن هم بیشتر شده است.
بر اساس اعلام اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده، EIA، در سال ۲۰۱۶، کل مصرف جهانی LNG به ۳۳.۱ میلیارد فوت مکعب افزایش یافت که برابر با ۱۰ درصد کل مصرف گاز طبیعی بود. از طرفی انتظار می رود که تا سال ۲۰۲۷ این بازار به رشدی ۷۵ درصدی برسد.
ایالات متحده با وجود مقادیر فراوان ذخایر گازی و نیز توسعه هاب های انرژی چون گالف کاست، در ردیف تولید کنندگان جهانی نو ظهور قرار گرفته است.
ظرفیت صادرات ایالات متحده از کمتر از Mtpa2 سال ۲۰۱۵ به Mtpa 18 در سال ۲۰۱۷ رسیده است و انتظار می رود تا سال ۲۰۲۲ تا Mtpa 77 افزایش یابد و از این رو ایالات متحده تبدیل به دومین صادر کننده گاز بعد از استرالیا شود.
آژانس بین المللی انرژی می گوید در سال ۲۰۰۵، فقط ۱۵ کشور LNG وارد می کردند و حالا تعداد این کشورها به ۳۹ کشور رسیده است و انتظار می رود تا سال ۲۰۲۲ حدود ۸ کشور دیگر نیز به این جمع بپیوندند.
ترِین‌های کوچک
در قلب این ترمینال های جدید، ترِین های مدولاری قرار دارند که فقط یک بخش کوچکی از LNG ترِین های سنتی را می سازند.
شرکتی چون شرکت LNG Ltd چهار ترین Mtpa 2 در لوئیزینا در پروژه ماگنولیا می سازد در حالی که شرکت تلورین برنامه ای برای ساخت ۲۰ ترین Mtpa 1.38 برای پروژه دریفتوود در لوئیزینا دارد.
شرکت انرژی چینری 4 ترین Mtpa4.5 در ترمینال Mtpa18 در سابین پس دارد.
شرکت ها امیدوارند با این ترمینال های مودولار از تاخیرها و هزینه های اضافی مگا پروژه هایی چون ویت استون و گورگون شرکت شوروندر استرالیا جلوگیری کنند.
یک پروژه ترمینال بزرگ به نام پروژه کامرون، متعلق به شرکت سمپرا، در لوئیزیانا با سه ترین Mtpa4.5، قرار بود امسال به نتیجه برسد که تا سال ۲۰۱۹ به تاخیر افتاد.
درحالی که طراحی های مودولار این امکان را فراهم می آورد که انعطاف پذیری بیشتری در تاسیسات وجود داشته باشد، برخی تردیدها هم در این زمینه مطرح است که این ترمینال ها در نهایت چطور خواهند توانست هزینه ها را کاهش دهند و توسعه آن ها هم آنطور که قولش را می دهند به آسانی صورت گیرد درحالی که هیچ تکنولوژی اثبات شده ای نیز در این زمینه وجود ندارد.
جیسون فریی، رییس بخش تجاری شرکت پوتن و پارتنر، می گوید «موضوع این است که هر کس که در این خصوص تقلا می کند و در کشمکش است آیا به واقع باعث خواهد شد پول شما پس انداز شود؟»
اولین تاسیسات از این دست در ایالات متحده مراحل آزمایشی خود را به انجام خواهد رساند. پروژه ۲ میلیارد دلاری جزیره البا در کاتام کانتری جورجیا توسط شرکت کیندر مورگان ساخته می شود که ۱۰ ترین دارد و ظرفیت صادراتی آن فقط Mtpa2.5 است.
منبع: انرژی امروز
ارسال نظر
