در ٥٠ سال گذشته میزان استفاده از پلاستیک ٢٠ برابر بیشتر شده است ٦ درصد از نفت جهان برای تولید محصولات پلاستیکی مصرف میشود؛ تا سال ۲۰۵۰ میزان پلاستیک درون اقیانوسها از ماهیان بیشتر خواهد شد.
به گزارش مارین نیوز، تودههای زبالهای شناور همچون وصله های بزرگی در اقیانوس آرام جابه جا می شوند. آنها از ساحل های شهری تا جزیره های دورافتاده با امواج اقیانوس ها بالا و پایین شده و مسافت بسیار زیادی را پیموده اند تا ناخواسته دوباره به آن سواحل بازگردند.
تحقیقات نشان می دهد این پلاستیک های سرگردان در معده بیش از نیمی از لاکپشت های دریایی و تقریبا در معده همه مرغ های دریایی وجود دارند. اگر این پلاستیک ها را در سراسر سواحل دنیا جمع آوری کنیم با کل آنها می توان در تمام سواحل دنیا یک دیوار خیالی پلاستیکی حایل میان خودمان و دریا بسازیم.
از طرفی این میزان پلاستیک با مقداری که سازمان جهانی اقتصاد معتقد است تا میانه قرن جاری در اقیانوس ها شناور است، قابل مقایسه است. بنابر گزارش سازمان های مردم نهاد اگر ما به همین منوال کنونی پلاستیک تولید کنیم و راهکار مناسبی برای بازیافت نداشته باشیم تا سال ٢٠٥٠ وزن پلاستیک های اقیانوس ها از وزن ماهی های دنیا پیشی خواهد گرفت. براساس این گزارش در ٥٠سال گذشته میزان استفاده از پلاستیک ها ٢٠ برابر شده است. پیش بینی می شود این میزان تا ٢٠سال آینده هم دو برابر شود. همچنین تا سال ٢٠٥٠ میزان پلاستیکهای تولیدی نسبت به سال ٢٠١٤ سه برابر خواهد شد.
بر این اساس، انسان ها برای اطمینان از بازیافت یا خلاصی از زباله های محصولات پلاستیکی راه را به کلی اشتباه رفته اند. در حدود یک سوم از زباله های محصولات پلاستیکی در فرآیند جمع آوری نادیده گرفته می شوند که سرانجام شان جایی جز امواج دریاها یا معده مرغ های دریایی نیست. این میزان حدود ٨ میلیون تن در هر سال است یا آنگونه که جنا جمبک از دانشگاه جورجیا به تازگی در واشینگتن پست نوشته به اندازه ١٥ گونی پر از پلاستیک در هر متر از سواحل دنیا.
این گزارش درست یک روز قبل از برگزاری پر زرق و برق اجلاس جهانی اقتصاد منتشر شد. همایش امسال اقتصاد در دائوس سوییس با تاکید خاص به آنچه WTF (انقلاب صنعتی چهارم) می خواند، گشایش یافت. آنها اهداف انقلاب صنعت چهارم را پیشرفت در عرصه فناوری های پیچیده مثل ربات ها و تأثیر آن در افزایش شکاف میان ثروتمندان و فقرای جهان تعریف می کنند.
اما موقعیت پلاستیکها (صنعتی نه چندان پیچیده که نزدیک به یک قرن قدمت دارد) یک یادآوری هشدار دهنده است بر اینکه ما هنوز نتوانسته ایم بسیاری از اثرات و عواقب انقلاب های قبلی صنعتی را مدیریت کنیم. براساس این گزارش، مقصد بیشتر از ٧٠ درصد تولیدات پلاستیکی جایی جز زمین ها یا راه های آبی دنیا یا مکان های عمومی نیست.
برای تولید محصولات پلاستیکی ٦درصد از نفت جهان مصرف میشود (میزانی که تا سال ٢٠٥٠ به ٢٠درصد خواهد رسید) و همچنین یک درصد از بودجه کربن جهان صرف تولید این محصولات میشود (بودجه کربن حداکثر آلودگیای که جهان میتواند تولید کند تا دمای کره زمین بیش از ٢ درجه سلسیوس بالا نرود).
این گزارش می گوید ١٥درصد از بودجه کربن را تا سال٢٠٥٠ صرف ساخت بطری های پلاستیکی نوشابه ها، کیسه های خرید پلاستیکی و مشابه آن خواهیم کرد.
صنایعی چون گردشگری، حمل و نقل و ماهیگیری زیان دیدگان اصلی ورود پلاستیک ها به آبراه های دنیا هستند که سالانه ١٣میلیارد دلار متضرر میشوند. همچنین این آلودگی پلاستیکی توازن زیست بوم دریایی را برهم میزند تا جایی که خطری جدی برای امنیت غذایی مردمانی است که به غذاهای دریایی وابسته هستند.
از طرفی دیگر، همه پلاستیک های داخل آبها برای جانداران دریایی نیز خطرات جدی ایجاد می کنند.
اطلاعات این گزارش نتیجه بیش از ٢٠٠ مصاحبه و مقاله از ١٨٠متخصص و پژوهشگر در همایش «اقتصاد پلاستیک» است. همزمان با انتشار این گزارش همچنین مجله Nature Communication یادآوری کرده که سازمان فائو (سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد) به صورت بنیادی نقشه صیادی بیرویه را نادیده گرفته است.
سرپرستهای این پژوهش دانیال پائولی و دریک زلر از دانشگاه بریتیش کلمبیا هستند که به این مطالعه «پروژه دریای اطراف ما» نام نهاده اند و براساس آن صید ماهی در جهان میان سال های ١٩٥٠ تا ٢٠١٠ احتمالا ٥٠ درصد بیشتر از آنچه قبلا فرض می شده، انجام شده است. به این معنی که ضربه به ذخایر ماهیهای دنیا بیش از آن است که قبلا تصور میکردیم. اما در هر دو مطالعه نشانههایی از خوشبینی هم یافت میشود. پائولی و زلر به روزنامه واشینگتن پست گفته اند دست کم گرفتن میزان صید ماهی از طرف سازمان ملل نشان دهنده این واقعیت است که در تخمین تعداد ماهی ها هم دچار اشتباه بوده اند.
آنها معتقدند: «اگر ما منابع ماهی دریاهای دنیا را بازسازی کنیم، بیشتر از آنچه قبلا فکر می کردیم می توانیم در این بازسازی موثر باشیم، به عبارت دیگر اقیانوس ها بیش از آنچه قبلا فکر می کردیم، میتوانند غذای ما را فراهم کنند.»
از طرف دیگر، گزارش جلسه جهانی اقتصاد چندان مثبت نیست، اما راه هایی را برای جمع آوری همه محصولات پلاستیکی که تولید و مصرف می کنیم، پیشنهاد می کند. کشورها می توانند قوانینی را اجرا کنند تا زباله هایی که جمع آوری می شوند، با بهره وری بیشتر بازیافت شده و همزمان با تولید دوباره، در بسته بندی های جدید به کار گرفته شوند، نتیجه آن تقویت زیرساخت هایی است که طی آن زباله های کمتری تولید و در نتیجه به دریاها وارد می شوند.
منبع: شهروند