تولید ملی و حمایت از کالای ایرانی ضروری است

مارین نیوز- آنهایی که با نشریه‌ های سرآمد و دانش بنیان همراه بوده اند، میدانند که حمایت از تولید داخلی همواره یکی از اصلیترین دغدغه ‌های ما چه در بنیاد ملی نخبگان و چه در معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری بوده است. ضمن اینکه به عنوان شهروندان ساده نیز وظیفه خود میدانیم از «ایران‌ساخت» حمایت کنیم و از این طریق اقتصاد و بازار کار و معیشت هموطنانمان را رونق بخشیم. در این میان اگرچه پیچیدگی ‌هایی هم در کار است، اما مناسبت های ساده و قابل فهمی حکم فرماست. مادامی که تولید کنندگان نتوانند برای محصولات خود بازار مطمئن و گرمی دست و پا کنند، کار کارخانه را هم نمی توانند پیش ببرند. به بیان ساده‌ تر آسمان یا دولت بر سر تولید کنندگان ایران زر فرو نمی فرستد و تصنعی و نمایشی چراغشان را روشن نگه نمی دارد. اینها اگر نتوانند اجناس خود را در بازار بفروشند، خیلی زود دچار رکود و ورشکستگی می شوند. احتیاجی ندارد متخصص اقتصاد باشیم تا بفهمیم ورشکستگی یک کارخانه متوقف در خود کارخانه نمی ‌ماند. مناسبات اقتصادی جامعه عین ظروف مرتبطه به هم وصلند و یک اتفاق مثبت یا منفی در یکجا در جاهای دیگر هم اثر میگذارد. ورشکستگی تولید کنندگان داخلی معضلات اجتماعی، فرهنگی بسیاری را نیز به دنبال دارد. کافی است پای درد دل کارگران بیکار شده و تولید کنندگان ورشکسته بنشینیم تا بفهمیم بی اعتنایی «ما» مصرف کنندگان به تولیدات داخلی چه ضربه ‌های مهلکی به بدنه جامعه میزند. از آنطرف حمایت هدفمند و هوشیارانه ما از تولیدات داخلی میتواند قدرت و قوت جامعه را افزون کند، همچنین اعتماد به‌ نفس عمومی ما را در مواجهه با دنیای امروز بالا ببرد و حتی قدرت سیاسی کشور را چند برابر کند. در زمینه‌ های دفاعی نیز آنجا که ما با اتکا به نیروی متخصصان ایرانی و با هنرمندی و درایت جوانان متعهد کشور سلاح می سازیم، واجد قدرتی می شویم که هم حس دفاع از وطن را در وجودمان قوت می بخشد و هم پیوند ما را با آرمانهای اصلی انقلاب محکمتر می کند.

البته ما برای بالا بردن توان دفاعی در مراجعه به بازارهای بین ‌المللی محذوریتی نداریم بلکه این استکبار جهانی است که جلوی مجهز شدن نظامی کشور را می گیرد و بر همین مبنا پر واضح است که اگر دستش برسد، جلوی دیگر معاملات اقتصادی ما را با دنیا می گیرد. اصلا معنی اصلی تحریم همین است که در چشم استکبار موشک و غذا و لباس فرق زیادی با هم ندارند و همانطوری که کشورها را از فروش سلاح منع میکند، از فروش کالای معمولی نیز منع میکند. اینجاست که خودکفایی به معنای اقتصادی - سیاسی لفظ ضرورت پیدا می کند و ما را بر آن میدارد تا از میزان وابستگیمان به دنیا کم کنیم. یادمان باشد که به خاطر حضور نابه جای نظام سلطه در همه عرصه ها، وابستگی اقتصادی ما به دنیا میتواند تبدیل به اهرم فشاری شود که آمریکاییها به توسط آن بر جمهوری اسلامی تنگ بگیرند و در امورش اخلال کنند. از اینجاست که معنی حمایت از تولید داخلی و ایران ساخت وسعت مییابد و میتواند جایگاه بین المللی ما را ارتقا دهد. به هر حال نگاه دنیا به کشوری مقتدر و متکی به خود متفاوت است با کشوری وابسته و متکی به بیگانه. منظور اینکه با همین یک کار، یعنی حمایت از تولید داخل میتوانیم به موفقیت های بیشماری نائل شویم. هم به اقتصاد و رفع بیکاری و شکستن رکود کمک میکنیم، هم وحدت ملی و میزان همبستگی و اقتدار مردمی را افزایش میدهیم و هم موقعیت سیاسی را چه در داخل و چه در عرصه های بین‌ المللی استحکام میبخشیم. موفقیت های فرهنگی و اجتماعی نیز بر این اقدام خیرخواهانه مترتب است که بر مبنای نگاه دینی - عقیدتی ما میتواند رضایت پروردگار را در پی داشته باشد و شایسته اجر اخروی.

اما توضیح چند نكته و یادآوری وظیفه هر كدام از اركان دخیل در امر تولید ملی و حمایت از کالای ایرانی ضروری است. باید بدانیم كه سه ركن در این مهم دخالت مستقیم دارند و حضور موثرشان می تواند سطح حمایت را تغییر دهد. اول اینكه حاكمیت و دولت موظف است به لحاظ اقتصادی، قانونی و فرهنگی زمینه را برای حضور تولید كنندگان داخلی و کالا و خدمات ایران فراهم آورد. در اینجا همه قوا باید تلاش كنند تا موانع حقوقی و قانونی را از سر راه تولید كنندگان بردارند و دولت نیز باید با محدود كردن واردات خود و جلوگیری از قاچاق کالا عرصه را برای بازاریابی كالای ایرانی باز كند. طبیعی است كه در شرایطی كه تولید داخل هنوز به آن قوام و دوام جهانی نرسیده توان رقابت با تولید كنندگان دنیا را ندارد و چه بسا در همان بدو امر بازی را واگذار كند. لذا دولت و حاكمیت باید از او به قدر وسع حمایت كند و نسبت به تقویت او بكوشد. دومین ركنی كه میتواند اعتبار تولید داخلی را افزون كند، خود تولید كننده است. او با بالا بردن كیفیت و پایین آوردن قیمت میتواند وارد رقابت سالم شده و موازنه بازار را به نفع خود تغییر دهد. همچنین تولید كنندگان نباید از زیر بار مسئولیتی سنگینی كه دارند شانه خالی كنند و با اندك ناملایمتی كه میبینند میدان را به نفع رقیب خارجی واگذار كنند. همچنین تولید كنندگان باید در امر تبلیغات  و تکریم مصرف کننده و خدمات پس از فروش و مشتریمداری هم بكوشند و در جریان فرهنگ سازی هم به مردم و هم به رسانه های ملی كمك كنند. طبیعی است كه بار اصلی فرهنگ سازی به عهده رسانه های رسمی است اما این مهم را دیگر اركان نیز میتوانند مدد برسانند. از این دو ركن مهم كه بگذریم مردم، چنانكه در ابتدای یادداشت عرض كردم مهمترین ركن حمایت از تولید داخل به حساب میآیند. این مردمند كه با تقویت عرق ملی و تعصب ایرانی میتوانند جلوی عرض اندام كالای خارجی به خصوص كالای قاچاق خارجی را بگیرند. ضمن اینكه میتوانند با مطالبات به حق خود تولید كننده ها را وادارند تا كیفیت محصولات خود را ارتقا بخشند. همچنین این مردمند كه میتوانند از حاكمیت و گردانندگان اقتصادی بخواهند جایگاه تولید داخل را بالا ببرند. مردم میتوانند حمایت از تولید داخلی را به فرهنگی بومی بدل كنند و آن را به مثابه غیرت ملی به نسل های بعد منتقل نمایند. آنها در بومی سازی كالای مورد نظرشان میتوانند تولید كنندگان را دنبال خود بكشند. اضافه میكنم كه ركن مصرف كننده های مردمی مهمتر و موثرتر از دو ركن قبلی است زیرا هم حاكمان مسئولان از میان مردم سربلند میكنند و هم تولیدكننده ها و فعالان اقتصادی بخشی از بدنه مردمند.