۱۷ راهکار میرسلیم برای حمایت از تولید ایرانی

یا رب نظر تو برنگردد . فرمایشات آقای میرسلیم را که دیدم یاد سریال پایتخت افتادم که هر وقت به نقی معمولی بواسطه امر مشکوفه ایی فشار می امد و دیگر زبانش قادر به پاسخگویی منطقی نبود یا طرف مقابل منطق درش کار ساز نبود می گفت دست بندازم دهنم را پاره کنم حالا شده حکایت توسعه تولید و گشایش در امور واحدهای تولیدی کوچک . و متوسط ؟!؟! بنده هالو خدا از فارغ التحصیلان دهه پنجاه تا شصت هستم . اولین دوره از نظام جدیدی های آن زمان رشته تحصیلی در دبیرستان اقتصاد بوده در دروس آن زمان برای اینکه بخواهند قداست صادرات را بخوبی نشان دهند از کشور ژاپن نام می بردند و توضیح می دانند که مردم ژاپن پس از شکست در جنگ جهانی دوم و با آن ویرانی وحشتناک حاصل از جنگ سخت کار کردند . اولا برای ایجاد زیر ساخت مناسب و مفید و سپس صادرات بنحوی که کالاهای درجه یک و دو خود را صادر می نمودند و خودشان مبادرت به استفاده از کالاهای درجه سوم میکردند . اما صادراتی که توان مقابله با کالاهای همسان خود را داشته و از آنها برتر و ارزانتر بوده فرهنگ سازی برای تولید نزد آنان به گونه ایی تعریف شد که چنانچه میل به آن داریم که تبدیل به یک قطب اقتصادی گردیم باید بهترین باشیم . بزن و در رو نبودند . اگر تولیدشان به دست مشتری میرسید و دارای ایرادی بود تولید کننده مربوطه نزد مصرف کننده سر فرود می آورد و عذر خواهی میکرد و کالایی را که معیوب بوده از خرید پس میگرفت و پس از رفع عیب با همه خضوع آن را مجدداً به خریدار تحویل میداد . و تفکر توسعه در همه زمینه ها بر مراتب حاکم بود از تهیه مواد اولیه گرفته تا اولین بخش کار مرتبط با تولید که حمل و نقل باشد . (این موضوع را جهت توجه به نکته داشته باشید در سالی که رهبر معظم انقلاب آن سال را سال تولید و حمایت از تولیدات داخلی اعلام فرموده اند چند صد عدد کالای خارجی از صدا و سیما کشور تبلیغ می شود ) اصلا چرا تبلیغ می شوند ؟ مگر ما تولید مشابه آنها را نداریم . یا مثال دیگر تا قبل از برجام بعضی از شرکتهای دانش بنیان بواسطه دانش و تخصصی که داشتند و این تخصص و دانش بومی بوده و حاصل سالها تلاش و پیگیری امر توسط کارکنان و مدیران این شرکتها بوده چرخه خدمات رسانی به ناوگان تجاری کشور را ( موسسه ها ی رده بندی )بخوبی اداره می نمودند و می نمایند و اشتغال زیادی برای جوانان مستعد این مرز و بوم فراهم نمودند و در زمانی که تحریم ها خیلی از ناوگان این کشور را مستحصل نموده بود آنان بودند که در کنار مالکین ناوگان ایرانی باقی مانده بودند و همه سختیهای کار را تحمل می کردند تا توقفی در امر کشتیرانی ها ایجاد نشود اما همین که برجام شکل گرفت فرش های قرمزی بود که برای شرکتهای خارجی در این رابطه پهن میشد و کلی هم در بوق و کرنا می دمیدند که شرکت چی چی و فلان فعالیت خود را در ایران از سر گرفت اما حالا هیچ کس از چمدانهای بسته شده آنها جهت برگشت به خراب آبادش
! حرفی نمی زد
اما مقوله تولید ما دو گونه تولید داریم یا تولید متعلق به بخش دولتی است یا متعلق به بخش خصوصی . تولید بخش دولتی که آش کشک خاله است حالا که خیلی خوب شده در زمان نه چندان دور خرید تولید شده از بنگاههای تولیدی بخش دولتی همراه با اعمال شاقه بوده یعنی چنانچه نیاز به ده عدد لامپ مهتابی داشتی . می توانستی تهیه کنی اما به شرط آنکه دو عدد لامپ 60 وات و دو عد د چراغ خواب قرمز هم میگرفتی . تازه این بهترین شرایط بود شما اگر نیاز به یک کامیون سیمان داشتید دو ماه قبل باید وجه آن را پر داخت می کردی و یک بقچه نان و یک کوزه آب هم بدست می گرفتی تا تولید کننده دولتی با سرمایه ایی که از تو پیشاپیش گرفته و با آن چند بار تولید خود را دست بدست کرده و بابت آن سود اخذ نموده و این سودها سبب گشته تا حالیه بزرگترین هلدینگ های اقتصادی کشور باشند و لذا تصمیم گیرنده برای اقتصاد . کشور و
...
اینقدر اون حالت نقی معمولی بر من حاکم است که کنترل از دستم خارج شد و نیمه تمام نقطه ارسال را زدم امیدوارم سایت وزین مارین نیوز چنانچه این نظر را قابل درج دانسته اند خودشان دو تا یکی بکنند . خب حالا هلدینگ دولتی که با سرمایه پیشاپیش تهیه شده از مصرف کننده داخلی اوضاع بر وفق مرادش است دیگر مصرف کننده داخلی را که ارب رجوع نمی داند بلکه رعیت رجوع شده بنده خدا ایرانی . بر خلاف نظر مدیران ژاپنی که مشتری را ولی نعمت خو می دانند مدیران دولتی مشتری را عبد و ذلیل خود می پندارند که اولین وجاهت آنها دفتر و تشکیلات مدیر دفترشان است یک میز بزرگ با چند تلفن پاناسونیک و یا بهتر از آن فاکس های دیجیتال و وچند میز عسلی که بر روی انها چند ماهنامه مرتبط با وزارت خانه مطبوع مدیر بر روی آن خود نمایی می کند و یک عالمه فیس و افاده مدیر دفتر که میخواهد جایگاه خود را به رخ ارباب رعیت بکشاند و هر دم یک دستور جدید به آبدارچی حوزه مدیریت میدهد . مدیر هم که یا جلسه دارد یا دارد با تلفن فرمایش می کنند که چراغ خط محترمشان بر روی تلفن روشن است . بعد از اینکه چراغ تلفن خاموش شد مدیر دفتر اون کلید برقی متعلق به طلا فروشی را می زند و نگاهی به داخل اتاق مدیر می کند و می فرمایند دارند با موبایل صحبت می کنند بعد از پایین صحبت با موبایل دستور به آبدارچی که مدیر گرسنه است قدری نان و پنیر.!! برایش بیاورید و ایشان مشغول خوردن می شود که دراین حال دو سه نفر از معاونین ایشان بدیدار ایشان می آیند .ارباب رعیت بیچاره درخواستش یادش می رود و چنانچه درخواست مکتوبی هم داشته اینقدر عصبی شده که مکتوب بواسطه عرق کردن دستش قابل ارائه نیست . حالا اگر بخت یاری کند و زیارت مدیر حاصل گردد در حامش نامه ارباب رعیت می نویسد بسمه تعالی . فلانی طبق مقررات اقدام نمایید و یک پاراف جیگر هم می اندازد زیرش . که همین کلمه مقررات میشود مکافات عمل . حالا اگر در تشکیلات این مدیر چند نفر که دلشان برای تعالی کشور لک می زند پیدا شود و بخواهد ایده جدید و روش جدید و اسلوب تولید جدید و به روز ارائه نماید که برآیند کار مثلا بجای پراید بشود مزدا 3 .یعنی این افراد بیل و گلنگ برداشته اند و دارند ستون شغل خود را ویران می کنند که شانس بیاورند اخراج نشوند می شوند مشاور مگس پراکنی و بعبارتی میشوند برو یه جا بشین تا من شکل تو را نبیم میشود . برای همین است که سالهای سال است که بر روی دو پلت فرم ما اتومبیل می سازیم که فقط نامهای آنها فرق می کنند باز یاری میگرم از فرمایش رهبر معظم انقلاب آنجا که می فرمایند جوان دانشمند و آگاه ایرانی موشک دور برد نقطه زن می سازد پس توانایی آن را هم دارد که اتومبیل با کفیت بالا بسازد آقای میر سلیم در چهل سال گذشته از انقلاب مقدس جمهوری اسلامی ایران کدام یک از چرخه مدیران از رده خارج شده اند و جایگزین آن مدیر جدیدی آمده . این چرخه فقط جایشان عوض میشود ولی ماهیت همان تعداد مشخص است . به این نکته توجه فرموده اید ؟ اما بخش تولید خصوصی . بنده یک زمانی کار گزار چند شرکت خصوصی بوده ام که به ادرات مختلف مراجعه می نمودم . درمکاتبات خود جهت اخذ مجوزی از بخش دولتی پیشاپیش از مساعدت انجام نشده آن بخش دولتی تشکر و سپاسگزاری می کردم و سپس با مستمسک قرار دادن اینکه درخواست بنده از جانب یک شرکت تولیدی است که چند نفر در آن شاغل هستند لذا مساعدت با موضوع درخواستی را خواهان می شدم . اینقدر این کلمه تکراری در مکاتبات آورده میشد که دیگر لوس شده بود و بنده خودم از خودم بدم می امد . اما صاحب کارم هم از من بدش می امد و هم از کارش .چرا؟ چون در اول کارش با چندتا بخشنامه یهویی رشته امور اقتصادی از دستش خارج شده بود و ناچارا به مصیبت مضاربه بانکها گرفتار شده کلمه مضاربه برای شما اشنا است آقای میر سلیم . یعنی 27 تا 34 درصد سود پرداختن به بانک . یعنی اینکه یک تولید کننده جان بکند و مایه بگذارد و بعد دو دستی حاصل دسترنج خود را تحویل بانک بدهد می دانید یعنی چه . یعنی اینکه برای او نه مغز می ماند نه حوصله . که نو آوری نماید . که طرح جدید بدهد . تازه هر طرحی بدهد که خیلی هم زیبا باشد مشابه آن و زیباتر از آن با قیمت پایین تر از چین . ترکیه وارد میشود حالا چه قانونی و چه قاچاق . ولی همیشه یک سوال برایم مطرح بوده چگونه دو کالا مشابه هم مثلا یکی چینی یکی ایرانی وارد بازار میگردد اما با توجه به کالا چینی با اینکه هزینه ترانسپورت و چنانچه قانونی باشد گمرکی به او تعلق ارزانتر از کالای ایرانی است . یعنی ما نمی توانیم بجای پراید . دنا . و ..... اتومبیل دیگری تولید کنیم (البته از صفر تا صد آن را ) هر چند که این موضوع دیگر در کل دنیا منسوخ گشته و تولید کننده مترصد آن است تا قطعات متفاوت را با قیمت های مناسب از کشورهای متفاوت تهیه کند یک اتومبیل در حد جک . یا هیواندی . یا چری تولید کنیم . ؟ بنده که فکر می کنم چنانچه سایه اقتصاد دولتی و خصولتی از روی اقتصاد بخش خصوصی کنار برود و تولید کننده بخش خصوصی طیب خاط پیدا کند که قوانین حداقل برای یک دوره چهار ساله تغییر نخواهد کرد شرایط حتی در شرایط سخت نیز بهتر خواهد شد انشاالله . یا علی