تازه های سایت
پربحث ترین اخبار
پربازدید ترین اخبار
کد خبر: ۳۵۸۸۱
تعداد بازدید: ۱۲۸۲
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار: ۱۵ مهر ۱۳۹۷ - ۱۰:۲۸
فیلمسازی روی دریا دشوار است، اما سینمای ایران فیلم‌ های خاطره‌ انگیزی دارد که با دریا گره خورده‌ اند، جشنواره ملی "دریا مسیر پیشرفت" می‌ تواند بستری برای آشنایی سینماگران با دستاوردهای صنعتی و علمی در حوزه دریایی باشد.
به گزارش مارین نیوز، فیلمسازی روی دریا با توجه به بضاعت تکنیکی سینمای ایران، کاری دشوار است. اما فیلم ‌هایی هستند که بخش قابل توجهی از آن روی دریا فیلمبرداری شده یا از نظر مضمونی با دریا و دریانوردی پیوند دارند که اتفاقا با استقبال هم مواجه شده‌ اند. 
دریا در فرهنگ ایرانی، منبع انرژی، آرامش و پاکی است. دریا در بعضی فیلم‌ ها نماد و نشانه است، آشوب درونی شخصیت ‌ها یا ناآرامی فضای جامعه را می ‌توان در نماهای لانگ‌ شات از دریا در بعضی از این آثار دید. ویژگی بصری دریا، زیبایی، عمق و خروشندگی بستری است برای روایت بسیاری از قصه ‌ها. 
جشنواره ملی "دریا مسیر پیشرفت"، می ‌تواند بستری برای آشنایی سینماگران با دستاوردهای صنعتی و علمی در حوزه علوم دریایی باشد، شاید از این طریق راه‌ هایی تازه برای روایت قصه‌ ها در قالب فیلم، مستند و سریال کشف شود. ارتباط و تعامل ستاد توسعه فناوری و صنایع دانش بنیان دریایی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری با نهادهای سینمایی، اتفاقی مبارک است که در پرتو این رویداد ملی امکان‌ پذیر می‌ شود. 
بخش عکس و فیلم در هر جشنواره از بخش‌ های جذاب و پرمخاطب آن است و در جشنواره دریا هم این بخش در نظر گرفته شده، بخشی که می‌ تواند نشان دهنده ارتباط معنایی و ساختاری موضوع اصلی جشنواره با وجوه داستانی و دراماتیک باشد.

به رنگ حماسه
محمد بزرگ ‌نیا سینماگری است که بسیاری از آثارش را در دریا ساخته است. او در طول سال ‌های فعالیتش تعداد کمی فیلم ساخته، اما پروژه‌هایی دشوار را به ثمر رسانده است. "کشتی آنجلیکا" یکی از مهمترین فیلم ‌های او در اواخر دهه 60 ، اثری ملی و حماسی است. فیلمی پرتعلیق و حادثه ‌ای که جدال خیر و شر را به میانه دریا و روی کشتی برده است. "کشتی آنجلیکا" فیلمی ضد استعمار است و حضور انگلیسی‌ ها برای چپاول ثروت ملی را نقد می ‌کند. 
دریا در این فیلم علاوه بر زیبایی بصری، نماد همه ذخایر و شکوهی است که در ایران وجود دارد و در طی تاریخ، غربی‌ ها برای تصاحبش نقشه کشیده ‌اند. پسر حاکم (مجید مظفری) نماد یک نیروی داخلی است که برای منافع فردی با بیگانگان برای چپاول سرزمین آبا و اجدادی همدست می ‌شود. "کشتی آنجلیکا" هنوز هم دیدنی و جذاب است و این برای فیلمی که سی سال از زمان ساختش می گذرد، امتیاز کمی نیست. تجربه موفق "کشتی آنجلیکا" باعث شد بزرگ ‌نیا در فیلم بعدی خود، باز هم به سراغ دریا به عنوان یک لوکیشن اصلی برود. لوکیشنی که خطر و حادثه در بطن آن، معنایی مضاعف می‌ یابد. 
"جنگ نفت‌کش‌ها" بر خلاف "کشتی آنجلیکا" داستانی امروزی دارد و به ماجرای دفاع مقدس می ‌پردازد، اما مانند فیلم قبلی، ملی‌ گرایانه، حماسی و قهرمان پرور است. در روزهای جنگ ایران و عراق ناخدای جوان (مجید مظفری) تصمیم دارد از طریق تنگه هرمز کشتی‌ ایرانی را به بازارهای جهانی برساند، او برای رسیدن به این هدف به سراغ ناخدای باتجربه و بازنشسته (عزت‌الله انتظامی) می‌رود. 
بزرگ ‌نیا در "جنگ نفت‌کش‌ ها" سکانس‌ های دشوار درگیری و انفجار روی عرشه کشتی و دریا را طراحی کرده و فضایی پرتعلیق و ملتهب را به وجود آورده است. فیلم با توجه به استانداردهای سینمای ایران، اثری قابل قبول و حماسی است که تماشای چند باره‌اش همچنان غرور ملی تماشاگر را تقویت می‌کند. 
"طوفان"، فیلم بعدی این کارگردان، در فضای "جنگ نفت‌کش‌ ها" می ‌گذرد اما به اندازه آن موفق نیست. او در این فیلم با قرار دادن سه شخصیت در کنار هم و بحرانی که برایشان به وجود آمده، همان مضمون آشنای تلاش برای پیروزی بر مشکلات را تکرار کرده است. مهر به وطن و وظیفه‌ شناسی از مضامین تکرار شونده در آثار بزرگ ‌نیاست. در "راه آبی ابریشم" بزرگ ‌نیا که سال ‌ها از فیلمسازی دور بود دوباره به دل دریا زد. این بار به تاریخ سفر کرد و ریشه‌ های فرهنگ ایرانی را در آسیای دور جست. 
فیلم اگرچه در جذب مخاطب موفق نبود، اما استانداردهایی تازه در فیلمسازی روی دریا را تعریف کرد. با توجه به گذشت زمان و دسترسی تماشاگر ایرانی به فیلم ‌های هالیوودی، رنگ و بوی "راه آبی ابریشم" پر زرق و برق تر از فیلم‌ های قبلی این سینماگر است.
قهرمان اصلی فیلم، شازان (بهرام رادان) است که همراه با ناخدا سلیمان (داریوش ارجمند) به دل دریا می ‌زند تا به چین برسد. در این سفر با دشواری ‌های بسیار مواجه می ‌شوند و دریا بستری می ‌شود تا شجاعت و دلاوری شازان برای تماشاگر اثبات شود. دریا در فیلم‌ های بزرگ ‌نیا، زیبا اما پرحادثه است و قهرمانان فیلم‌ هایش با غلبه بر حوادث و دسیسه‌ ها به ساحل آرامش و امنیت می ‌رسند. 


نگین درخشان
"ناخدا خورشید" ساخته ناصر تقوایی نگین درخشان سینمای ایران است. فیلمی که بسیاری از آنان که دلبسته سینما نیستند هم، آن را دیده و می ‌شناسند. تقوایی در دوران اوج حرفه ‌ای خود این فیلم دشوار را با نگاه به رمان "داشتن یا نداشتن" ارنست همینگوی ساخت. فیلمی حادثه ‌ای و معمایی که بخش مهمی از آن در دریا و مربوط به دریاست. قهرمان اصلی فیلم خواجه ماجد (داریوش ارجمند) است که ناخواسته وارد یک بازی می ‌شود. بازی فرحان (علی نصیریان) که رنگی از سیاست دارد و در نهایت به قربانی شدن همه شخصیت ‌های قصه می ‌انجامد. 
امتیاز تقوایی در این فیلم، جدا از تسلط در قصه‌ گویی و روایت پر از جزئیات و هنرمندانه، ماجرایی پرکشش، بومی سازی قصه ‌ای است که اصالت ایرانی ندارد اما با نگاه درست سازنده "ناخدا خورشید" ایرانی و باورپذیر شده است. در "ناخدا خورشید" دریا بستری است برای معنا بخشی به مرگ و زندگی. راز آلودگی با دریا معنا می ‌یابد و بخشی از هویت بصری و محتوایی فیلم به وسیله آن در ذهن تماشاگر تداعی می شود. 

سردار در دریا
ابراهیم حاتمی‌ کیا در "موج مرده" قهرمان آرمانخواهش را به دریا می ‌برد تا ناو آمریکایی را نابود کند. سردار مرتضی راشد (پرویز پرستویی) همان حاج کاظم "آژانس شیشه ‌ای" است، که این بار با دغدغه نابود کردن دشمن خارجی به دل دریا می ‌زند، تنها و حتی بدون همراهی پسرش. 
حاتمی‌ کیا که بیشترین فیلم ‌های کارنامه ‌اش در خشکی ساخته شده، دریا را محل وقوع اتفاق ‌هایی قرار داده که برای سردار می‌ افتد. سال‌ ها پس از پایان جنگ و در روزگار آرامش، دغدغه ‌های سردار درباره امنیت، مخاطبی ندارد. تنها همسر اوست که حرف ‌هایش را متوجه می‌ شود؛ رابطه سردار با جامعه و حتی فرزندش گسسته شده است. دریا در "موج مرده" نماد میهن است که همواره تهدید می ‌شود، حتی در پس آرامش آن نمی‌ توان صدای زنگ ‌های خطر را که به گوش می‌ رسد نادیده گرفت.

روشنفکر تنها
در "هامون" ساخته محبوب داریوش مهرجویی، دریا کارکردی دو گانه برای حمید هامون (خسرو شکیبایی) می‌ یابد. او که دغدغه عشق و ایمان دارد و همچون بسیاری از روشنفکران آرامش خود را از دست داده، خود را به امواج دریا می ‌سپارد تا خودکشی کند. علی عابدینی دوست قدیمی و مراد هامون او را از دریا نجات می‌ دهد. 
در کابوس‌ های مداوم هامون، دریا وجود دارد. نسخه پیشنهادی فیلمساز برای درمان درد هویت و رسیدن به آرامش، پناه بردن به معنویت است. راهی که در نهایت هامون، انتخاب می ‌کند. 

حادثه در دریا
در "درباره الی" دریا همچون عنصری حادثه‌ ساز در کنار زندگی چند دوست که همراه هم به شمال سفر کرده ‌اند، حضور دارد. در نهایت مرگ ناگهانی الی (ترانه علیدوستی) در دریا، باعث می ‌شود واقعیت روابط و ماهیت دوستی ‌ها شکلی دیگر به خود بگیرد و جمع برای حفظ منافع خود، تن به دروغ درباره الی بدهند تا تبرئه شوند و ظاهرا آرام بگیرند.
دریا دراین فیلم نقش اساسی دارد. خود فرهادی دراینباره گفته :یک روز درحین فیلمبرداری فیلم درباره الی رفتم کنار دریا و خیره شدم به دریا، احساس کردم که چیزی زیباتر از این وجود ندارد و این تصویر تکه ای از بهشت است. عصر همان روز بود که یکی دو تا از بچه های گروه نزدیک بود غرق بشوند. همه ما وحشتزده بودیم که به خیر گذشت. دوباره رفتم لب ساحل و دیدم که همان تکه ای از بهشت، می تواند وحشتناک ترین جای ممکن باشد. دریا این دو وجه را در خودش دارد. فکر می کنم در طبیعت این دریاست که بیشترین ظرفیت خیر و شر همزمان را دارد. 

بر اساس این گزارش، یکی از بخش های در نظر گرفته شده در چهارمین جشنواره ملی "دریا مسیر پیشرفت"، جشنواره ملی "عکس و فیلم کوتاه دانشجویی دریا" است که با حمایت ستاد توسعه فناوری و صنایع دانش بنیان دریایی معاونت علمی برگزار می‌ شود که از برگزیدگان این بخش در حاشیه برگزاری این جشنواره ملی در باغ موزه دفاع مقدس تهران 1 الی 3 آبان ماه تقدیر خواهند شد. 

منبع: ایرنا
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
ناشناس
|
Ukraine
|
۰۴:۴۸ - ۱۳۹۷/۰۷/۱۶
0
0
عجب گزارش جالبی بود این گزارش.

ای کاش زمانی بیاید که یک سریال خانوادگی چند ده قسمتی در داخل کشتی و سفر در دریا ساخته شود. فیلمهای سینمایی دریایی اولا تعدادشان کم است (در مقایسه با تعداد فیلمهایی که در سالهای اخیر ساخته شده) و هم تاثیر گذرا و کوتاه مدت دارند.
ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر: