الحاق پیشرفته ترین ناوشکن ساخت ایران "سهند" به ناوگان دریایی ارتش

به گزارش مارین نیوز، صبح امروز ناوشکن جمهوری اسلامی ایرانی "سهند" با حضور دریادار خانزادی فرمانده نیروی دریایی ارتش و جمع دیگری از فرماندهان عالی رتبه نظامی با فرمان سید عبدالرحیم موسوی فرمانده کل ارتش جهت انجام ماموریت های محوله در آبهای آزاد و بین المللی به ناوگان نیروی دریایی ارتش ملحق شد. 

این ناوشکن که به یاد ناوچه‌ ای با همین نام که در سال 1367 و در نبردی نابرابر با ناوگان آمریکایی در خلیج فارس غرق شد با شماره بدنه 74 و به نام "سهند" نامگذاری شده، پس از جماران و دماوند سومین ناوشکن از خانواده کلاس موج است که بدنه و کاسه اصلی آن در شهریورماه سال 1391 و با حضور فرمانده معظم کل قوا به آب انداخته شد و پس از نصب تجهیزات امروز به صورت رسمی به ناوگان جنوب نیروی دریایی ارتش ملحق شد. 

به گفته دریادار دوم شیخی فرمانده کارخانجات نیروی دریایی ارتش، ناوشکن سهند از ۵-۴ قابلیت بیشتر از جماران برخوردار است که یکی از آنها سطح مقطع راداری کم آن است که خصوصاً در شب، دشمن با استفاده از رادار به راحتی توان تشخیص آن را نخواهد داشت و یا در سامانه ‌های تحرک و زاویه پروانه ‌ای تغییرات مهمی صورت گرفته که کاربر می ‌تواند از داخل کشتی این زاویه را کم و زیاد کند و سرعت صفر تا مدت زمان رسیدن شناور به ماکسیمم سرعت را کم کند.

از دیگر ویژگی ‌های مهم سهند، افزایش برد عملیاتی با اتکا به ذخیره ‌های درون کشتی است به گونه ‌ای که سهند از نظر جیره خواروبار، سوخت و آب پس از جدایی از بندرگاه می تواند تا ۴ هزار مایل را بدون نیاز به کشتی پشتیبانی دریانوردی کند.

قابلیت دیگر سهند به گفته فرمانده کارخانجات نداجا، دریافت سریعتر و راحت تر نیازمندی ‌های خود از کشتی پشتیبانی است.

یکی دیگر از تفاوت‌ های سهند نسبت به دو نمونه قبلی ناوشکن های کلاس موج یعنی جماران و دماوند، بزرگتر شدن پد نشست و برخاست بالگرد است.

در ناوشکن‌ های جماران و دماوند پد بالگرد قابلیت نشست و برخواست بالگردهای کوچک مانند بالگرد بل-212 را دارد، اما در سهند با افزایش مساحت این پد قابلیت نشست و برخواست بالگرد ضدزیرسطحی SH-3 معروف به Sea King نیز فراهم شده است.

سهند با طول 94 متر، عرض 11.5 متر، ارتفاع 16 متر و وزن 1400 تن تعداد اماکن زیستی بیشتری را نسبت به جماران و دماوند دارد و در نتیجه قابلیت حمل تعداد بیشتری از پرسنل را دارد.

بهبود کیفیت فلز به کار رفته در کاسه و بدنه ناوشکن، کاهش زمان ساخت کاسه از 4 سال به 9 ماه و برخورداری از بدنه‌‎ای با 20 قسمت مجزا و 4 طبقه‌ای از دیگر ویژگی ‌های ناوشکن سهند است.

سهند قدرت پیشرانه خود را از 4 موتور دیزلی تامین می‌کند که دو پروانه را در جلو و دو پروانه را در عقب کشتی به حرکت در می آورد. به گفته مسئولین، جعبه دنده (گیربکس) این ناوشکن کاملا ایرانی است و در عین حالی که مصرف سوخت موتورهای آن کاهش یافته، مخازن سوخت بزرگتری نسبت به جماران و دماوند دارد.

برخورداری از عرشه سه طبقه در ناوشکن سهند، آن را قادر می سازد تا طیف گسترده ای از تسلیحات را حمل کند. در قسمت جلویی (سینه) این ناوشکن توپ 76 میلیمتری فجر27 نصب شده که برابر  با اطلاعات اعلام شده توانایی انهدام اهداف سطحی و هوایی مانند موشک های ضدکشتی را دارد. این توپ با نواخت تیر 120 گلوله در دقیقه بین 7 تا 17 کیلومتر برد دارد و در سال 1385 توسط صنایع دفاع کشورمان ساخته شده است.

دیگر سلاح نصب شده بر روی سهند، توپ دریایی 40 میلیمتری فتح در قسمت پاشنه است که جزء و توپ‌ های ضد هوایی ارتفاع پست بوده و برد نهایی آن 12 کیلومتر با نواخت تیر 300 گلوله در دقیقه است و می تواند به عنوان سلاح ضد موشک‌ های کروز نیز مورد بهره برداری قرار گیرد.

از دیگر تسلیحاتی که بر روی ناوشکن سهند نصب شده، می ‌توان به پرتابگرهای موشک ‌های کروز ضد سطحی مانند نور، قادر و قدیر (4 لانچر)، پرتابگر اژد (6 لانچر)، پرتابگر موشک ‌های پدافند هوایی استاندارد (2 لانچر)اشاره کرد.

البته به نظر می ‌رسد این ناوشکن در آینده نزدیک به تسلیحات دیگر مانند سامانه‌ های دفاع نقطه ‌ای نیز مجهز شود.

سهند که از آن بعنوان پیشرفته ترین ناوشکن بومی غرب آسیا یاد می‌شود را می‌ توان آغازی برای جهش در ناوشکن‌ های خانواده موج و حرکت به سمت کشتی‌ هایی با ابعاد بزرگتر برشمرد. موضوعی که مورد تاکید فرمانده کارخانجات نیروی دریایی ارتش نیز قرار گرفت و اعلام کرد که پروژه بعدی یک شناور ۲۰۰ متری خواهد بود که اندازه ناوهای ما را از ۹۷ متر به ۲۰۰ متر می‌رساند.

ظرفیت بالای ناوشکن سهند در ذخیره جیره خوار و بار، سوخت و آب آن را به یکی از گزینه ‌های اصلی اعزام به آبهای دوردست مبدل ساخته است. به نظر می ‌رسد در ماه ‌های آینده می ‌توان شاهد ترکیب ناوشکن سهند و ناو پشتیبانی خارک در آب ‌های بین المللی و شاید بزرگترین ماموریت برون ‌مرزی نداجا بود.