دفاع از اسم «خلیج همیشه فارس»؛ از حرف تا عمل

در ارتباط با این موضوع كه سال‌هاست اجرا می‌شود؛ چند نكته گفتنی است:

در آمریكا قانونی وجود دارد به نام جونز اكت (Jonse Act). بر طبق این قانون، فقط كشتی‌های ساخت آمریكا می‌توانند بین بنادر داخلی آمریكا حمل‌ونقل انجام دهند و كشتی‌های ساخت خارج چنین اجازه‌ای را ندارند. چنین قوانین حمایتی از ساخت داخل، نه تنها در آمریكا كه در كلیه كشورهای پیشرو صنعت دریایی وجود داشته و دارد. از جمله: كره جنوبی، چین، هند، كشورهای اروپایی و....

در چنین شرایطی، در ایران به جای وضع قوانین حمایت از صنعت دریایی، كشتیرانی‌های ما به صورت مداوم به كشورهای دیگر سفارش ساخت داده و منافع درازمدت كشور را بر باد می‌دهند.

چندین سال است كه از انحصار انجام خدمات دریایی در خلیج فارس توسط خارجی‌ها، سخن‌های تكراری گفته می‌شود. متأسفانه شورایعالی صنایع دریایی هم كه چندین سال است قانون آن توسط مجلس تصویب و ابلاغ شده، همچون سایر موارد و مشكلات صنعت كشتی‌سازی، در این مورد هم ساكت است.

آیا برای ساخت داخل این شناورها نمی‌توان با تعریف یك بسته اجرایی (Package) و اختصاص منابع بانكی و سفارش ساخت به كشتی‌سازی‌های داخل كه ظرفیت‌های خالی آنها سالهاست تشنه سفارش‌اند، موجبات زیر را فراهم آورد:

1- اشتغال در كارخانجات كشتی‌سازی در سواحل خلیج فارس
2- رونق زندگی و فعالیت ساحل‌نشینان خلیج فارس
3- تأمین خدمات دریایی برای سكوهای گازی و نفتی خلیج فارس
4-.....

فراموش نكنیم؛ حفظ نام و بزرگی «خلیج فارس» نه در حرف، بلكه در عمل قابل انجام است.

* عضو هیأت مدیره انجمن مهندسی دریایی ایران