غیرانتفاعی و غیردولتی بودن این مؤسسات، دلیل اصلی و منطقی چنین دیدگاهی بود. اما متأسفانه از چند ماه اخیر مشاهده می‌شود كه مؤسسه رده‌بندیDNV اولین مؤسسه‌ای است كه وارد بحث تحریم شده است. ابتدا شركت‌های كشتیرانی و هم‌اكنون هم كشتی‌سازی‌های ما.
آیا تاكنون از خود پرسیده‌ایم: اگر چند سالی پیش مؤسسه رده‌بندی ایرانیان (ICS) توسط انجمن مهندسی دریایی ایران پیگیری و متولد نمی‌شد، در این وضعیت در چه شرایط دشواری بودیم؟
نمونه دیگر: برای عملیات اجرایی مربوط به حمل و نصب سازه‌های دریایی نظیرJacket وTopside نیاز به جرثقیل‌های با ظرفیت بسیار بالا(Crane barge وFloating Crane ) است كه در عمل، موانع زیادی برای شركت‌های ایرانی جهت به‌كارگیری این جرثقیل‌ها ایجاد می‌كنند..
آیا باز هم باید منتظر شد و در مقابل عمل انجام‌شده قرار گرفت؟
آیا امكان ندارد كه فردا هم اجازه تأمین Supply Boat وCrew Boat را ندهند و عملا سرویس‌دهی به سكوهای گازی و نفتی ما مختل شود؟
در حال حاضر، بیش از حدود 70 فروند شناور مختلف خدماتی نظیر:Anchor Handing,Supply Boat,Tug Boat, Crew و ...... به منظور خدمات‌رسانی به حوزه‌های مختلف گازی و نفتی مورد نیاز است و این در حالی است كه سابقه ساخت این نوع شناورها در شمال و جنوب كشور به تعداد زیادی وجود دارد و چند فروند هم در حال ساخت است.
آیا راه حل عقلانی این نیست كه با تأمین شرایط مالی و اجرایی مناسب، كنسرسیومی متشكل از شركت‌های توانمند در این زمینه تحت هدایت یكی از مراكز دولتی و یا یك NGO ، سیاستگزاری، برنامه‌ریزی و هدایت چنین اقدام استراتژیكی را به عهده گیرد؟
