در خلیج فارس 130 جزیره هست که ایران با 33 جزیره (پانزده جزیره مسکونی و هجده جزیره غیر مسکونی)، بیشترین مساحت سرزمینی را علاوه بر طول سواحل بندری و مرزهای آبی خود داراست. جزایر در اختیار ایران، افزون بر ذخایر نفت و گاز و منابع معدنی و دریایی، مزیّت‌های خاص خود را دارا هستند، به گونه‌ای که اقتداری تام و موقعیتی ممتاز را نصیب ایران کرده است.
بنابراین، گویا با توجه تحریکات کشورهای غربی و عربی و اشتهای حاکمان اماراتی و از طرفی نجابت دولتمردان ایرانی، می‌رود تا این مسأله به موردی حاشیه‌ساز در امنیّت ملّی تبدیل شود. برای همین، اهمیّت موضوع و شرایط موجود، می‌طلبد که مسأله یک بار و برای همیشه حل شود.
بی‌گمان، یکی از مهمترین و اصولی‌ترین راهکارهای سیاسی موجود، عزم جدّی برای گسترش همه‌جانبه جزایر خلیج فارس به ویژه جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در قالب تشکیل استانی به نام استان خلیج فارس به مرکزیت یکی از جزایر مستعد است.
البته بدیهی است چنین کاری علاوه بر تلاش و هماهنگی قوای سه‌گانه و نیروهای سیاسی، نظامی و امنیتی، عزمی ملّی و پشتوانه‌ای مردمی می‌خواهد که متأسفانه تا کنون چنین عزمی از مسئولان دیده نشده است، حال آن که امارات عربی متحده با همه توان مالی خود برای تصاحب این جزایر صف‌آرایی کرده است.
بنا بر این گزارش، چنین طرحی سود و فواید فراوانی را نصیب کشور می‌‌کند که تثبیت و تأکید بر نام تاریخی و ملّی خلیج فارس در عرصه‌های جهانی، می‌تواند نخستین تأثیر و مزیّت این طرح باشد.
بنابراین، اجرای این ایده، راهکارها و تمهیدات خاص خود را می‌طلبد که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
1 ـ ایجاد و استقرار ادارات، سازمان‌ها و نهادهای گوناگون همراه با تخصیص بودجه مستقل به این استان تازه راه‌اندازی شده به عنوان اولویّت نخست.
2 ـ استقرار واحد‌های نظامی و انتظامی بسته به نیاز جزایر و اولویت‌های سیاسی و امنیتی خلیج فارس.
3 ـ تأسیس صدا و سیمای مرکز خلیج فارس در این استان.
4 ـ راه‌اندازی شهرها و شهرک‌های جدید مسکونی با معماری ایرانی ـ اسلامی و با نام‌های اصیل ایرانی؛ مانند شهر فردوسی، شهر حافظ و یا پاسارگاد، پارسه و... .
5 ـ ایجاد مرکز بین‌المللی خلیج فارس شناسی با مراکز تحقیقات دریایی، دانشگاه‌های با استاندارد جهانی و راه‌اندازی کتابخانه‌ها و موزه‌های دریایی و ایران شناسی، همراه با استخدام نخبگان ایرانی و خارجی در مرکز استان.
6 ـ تعریف و ارایه بسته‌های تشویقی مانند تسهیلات کم بهره، بخشودگی‌های مالیاتی، عوارض گمرکی و... برای جذب سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی و هجوم جمعیت انسانی به جزایر.
7 ـ مطالعه، طراحی و اجرای طرح‌های بزرگ پرورش ماهی و میگو به منظور تأمین مصارف داخلی و صادرات.
8 ـ سرمایه‌گذاری در زمینه صنایع پایین دستی و بالا دستی نفت و گاز با رعایت نکات امنیّتی در جزایر مستعد این استان.
9 ـ راه‌اندازی خطوط کشتیرانی مدرن مسافرتی، تفریحی و ایجاد خطوط پروازی منظّم با ناوگان استاندارد جهانی برای شکوفایی صنعت توریسم در جزایر، با توجه به چشمانداز زیبای خلیج‌فارس و ظرفیت فوق‌العاده جزایر ایرانی.
10 ـ راه‌اندازی بورس نفت و گاز و تولیدات پتروشیمی در مرکز استان.
11 ـ مطالعه و سرمایه‌گذاری در زمینه طّراحی و ساخت کشتی‌های بزرگ تفریحی و مسافربری، حمل بار، نفتکش و صیادی با حضور تولیدکنندگان و سرمایه‌گذاران خارجی و بخش خصوصی در جزایر این استان به منظور انتقال فن‌آوری، اشتغال و ارزآوری.
12 ـ انتقال سازمان مرکزی بنادر و دریانوردی و سازمان‌های مشابه به مرکز استان خلیج فارس به منظور رونق و توسعه این استان.
13 ـ تبدیل شماری از جزایر این استان به مناطق آزاد تجاری و بازرگانی مانند کیش و قشم.
14 ـ ساخت ورزشگاه‌های پیشرفته همراه با حمایت مادی و معنوی از تیم‌های ورزشی برای حضور مقتدر در میادین بین‌المللی با نام زیبای «خلیج فارس».
15 ـ میزبانی همایش‌ها و مسابقات بین‌المللی و المپیادهای علمی با دادن مدال و نشان خلیج فارس و... .
در پایان به آگاهی دولتمردان و نمایندگان ملّت می‌رساند که انجام چنین طرحی در یک دوره مثلاً ده ساله، هزینه‌ای به اندازه برآورد اعتباری کشور قطر به منظور میزبانی جام جهانی فوتبال نیز نخواهد داشت؛ هرچند نگارنده بر این باور است که اصولاً هزینه‌ای در کار نیست و جز سود خالص چیزی عایدمان نمی‌شود.
*منبع: سایت خبری تابناک
