به گزارش مارین نیوز، دکتر سیدمحسن کرابی در دومین همایش بینالمللی محیط زیست و ژئوپلیتیک خلیج فارس با اشاره به اینکه «در هر سال حدود 1.2 میلیون بشکه نفت و ترکیبات هیدروکربنی به دلیل حمل و نقل این مواد وارد آبهای خلیج فارس میشود»، خاطرنشان کرد: این میزان معادل 160 هزار تن مواد سمی است که باید به آن روانه شدن حدود 2.6 میلیون بشکه آب مخلوط با نفت به رودخانهها و دریاهای کشور را نیز اضافه کرد.
به گفته این استاد دانشگاه، مهار لکههای نفتی با روشهای مختلف فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی انجام میشود که در روش فیزیکی تنها میتوان از جریان یافتن نفت بر روی سطح آب جلوگیری کرد و در روشهای شیمیایی و بیولوژیکی نیز میتوان نفت را به مواد دیگری تجزیه کرد.
وی با اشاره به اینکه «برای پاکسازی لکههای نفتی بر روی آبها باید در آن واحد از چند نوع روش استفاده کرد»، گفت: در این میان کاربرد جامدکنندهها به عنوان یک روش فیزیکی در یک دهه اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است به طوری که در آلودگی اخیر خلیج مکزیک نیز از این روش استفاده شد.
کرابی ادامه داد: جامدکنندهها، موادی پلیمری و یا ذراتی طبیعی مانند چوب و کنف هستند که میتوانند نفت را به خود جذب کرده و آن را به مادهای ژلهی تبدیل کنند.
وی با تأکید بر اینکه «بازدهی این مواد جامدکننده در سطح دنیا 70 تا 76 درصد تخمین زده شده»، خاطرنشان کرد: مواد جامدکننده میتواند بیش از 70 درصد نفت آلوده کننده یک منطقه آبی را به خود جذب کند که راندمان بالایی است و اگر با یک روش شیمیایی و بیولوژیکی نیز ترکیب شود، بازدهی آن بیش از این نیز خواهد بود.
این استاد دانشگاه فردوسی مشهد با اشاره به اینکه «جامدکنندهها روش پاکسازی مورد تأیید شرکت BP و سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا هستند»، گفت: استفاده از این روش تنها چند ساعت به طول میانجامد چرا که این مواد میتوانند در کمتر از 10 ساعت مواد نفتی را جذب و جامد کنند و پس از آن میتوان آنها را از سطح منطقه آلوده شده جمعآوری کرد.
به گفته وی، ممکن است استفاده از این مواد جاذب گران باشد و یا اثرات ثانویه در پی داشته باشد اما لازم است که مراکز تحقیقاتی کشور به عنوان یک راه حل سریع و پاکسازی آلودگیهای نفتی درباره آن مطالعه کنند و بر روی آن وقت بگذارند.
کرابی خاطرنشان کرد: مواد جاذب نفتی در مواردی عملکرد خوبی خواهند داشت که ضخامت لایه نفت ناچیز بوده و سطح گستردگی آن وسیع نباشد.