به گزارش پایگاه اینترنتی رجیستر، مسلما طی هزاران سال، سطح آب دریاها و اقیانوس‌ها به دلیل تغییرات جوی و از پایان آخرین عصر یخبندان پیوسته در حال افزایش بوده است.
بنا بر اندازه گیری که اغلب از علائم جزر و مدی حاصل می‌شود، طی قرن بیستم سطح آب دریاها و اقیانوس‌ها سالانه 1.77 میلی‌متر افزایش یافته است. از اوایل سال 1990 میلادی، برای اندازه گیری سطح آب دریاها و اقیانوس‌ها، از ماهواره نیز استفاده شد که حاکی از افزایش سالانه و مداوم سه میلی‌متری سطح آب دریاها تا سال 2010 میلادی بوده است.
بنا به گزارشی که از سوی اداره ملی علوم آمریکا منتشر شده در یک دوره 18 ماهه که از ابتدای سال 2010 میلادی شروع می‌شود، سطح آب اقیانوس‌ها به طرز شگفت‌انگیزی یعنی حدود هفت میلی‌متر کاهش یافته است.
استفاده همزمان و تلفیقی از نقشه‌های ماهواره‌ای و سایر وسایل اندازه گیری در این مطالعه نشان از پیچیدگی منحصر به فرد در وضعیت سطح آب اقیانوس‌ها در سال‌های 2010 تا 2011 میلادی دارد.
علاوه بر این، وقوع پدیده لانینا در سطح اقیانوس‌ها که طی آن آب اقیانوس آرام در قسمت مرکزی و شرقی سردتر از حالت طبیعی می‌شود، باعث حجم وسیعی بارش در قاره استرالیا شده و در نتیجه بارش باران در این قاره 300 میلی‌متر بیش از میانگین می‌شود.
اما از سوی دیگر، از آنجا در قاره اقیانوسیه و در استرالیا بیشتر بارش‌ها به جای اینکه در اقیانوس‌ها باشند در مناطق خشک رخ می‌دهند و به دلیل ویژگی خاص خشکی‌های این قاره که مانند یک اسفنج عمل می‌کنند، این آب‌ها در خشکی باقی مانده و راهی اقیانوس‌ها نمی‌شوند و در نتیجه سطح آب اقیانوس‌های اطراف آن برخلاف انتظار دانشمندان افزایش نمی‌یابد.
