در روزهای اخیر، مصاحبه وزیر جهاد کشاورزی با شبکه تلویزیونی چینی درباره فعالسازی اقتصاد دریا محور، واکنشهای گستردهای را برانگیخته است. برخی کارشناسان، این اظهارات را به عنوان چراغ سبز برای بازگشت کشتیهای صید ترال چینی به آبهای جنوب کشور تعبیر کردهاند. این مسئله نگرانیهای جدی در میان فعالان محیطزیست و صیادان محلی ایجاد کرده است.
تاریخچه صید ترال در خلیج فارس
صید ترال، که از طریق کشیدن تورهای عظیم در کف دریا انجام میشود، به دلیل آسیبهای گسترده به زیستبوم دریایی همواره مورد انتقاد بوده است. طی سالهای گذشته، ورود کشتیهای خارجی به ویژه کشتیهای صید ترال چینی به خلیج فارس، به کاهش شدید ذخایر ماهی و آسیب به معیشت صیادان محلی منجر شد. این موضوع در نهایت باعث ممنوعیت فعالیت این کشتیها در آبهای ایران شد.
پیامدهای احتمالی بازگشت صید ترال
بازگشت کشتیهای صید ترال میتواند تبعات جبرانناپذیری برای محیطزیست دریایی و اقتصاد محلی داشته باشد. نابودی گونههای دریایی، تخریب بستر دریا و کاهش ذخایر ماهی از جمله پیامدهای شناختهشده این نوع صید هستند. همچنین، این موضوع میتواند به نارضایتی بیشتر صیادان محلی که منبع اصلی درآمد آنها وابسته به این منابع است، دامن بزند.
وضعیت صیادان محلی در خلیج فارس
صیادان محلی در خلیج فارس به عنوان یکی از مهمترین گروههای اقتصادی منطقه، با چالشهای متعددی روبهرو هستند. کاهش ذخایر ماهی به دلیل صید بیرویه، کمبود تجهیزات مدرن، و حمایت ناکافی از سوی دولت، از جمله مشکلات اصلی آنهاست. همچنین، بسیاری از این صیادان به دلیل استفاده از روشهای سنتی، توان رقابت با کشتیهای بزرگ و صنعتی را ندارند.
برای بهبود وضعیت صیادی در خلیج فارس، باید اقداماتی نظیر تجهیز صیادان محلی به ابزارهای مدرن، ارائه تسهیلات مالی برای ارتقاء روشهای صید، و آموزش استفاده از روشهای پایدار صورت گیرد. همچنین، ایجاد تعاونیهای محلی و تقویت همکاریهای جمعی میتواند به بهبود معیشت آنها کمک کند.
پرورش ماهی در قفس: راهکاری پایدار برای رونق صیادی
پرورش ماهی در قفس روشی پایدار برای توسعه صیادی در خلیج فارس است. با نصب قفسهای دریایی، ماهیها پرورش مییابند و فشار بر منابع طبیعی کاهش مییابد. این روش به حفظ ذخایر دریایی و ایجاد فرصتهای شغلی جدید برای صیادان محلی کمک میکند. مشارکت میدهد. علاوه بر این، تولید ماهی در مقیاس وسیع از طریق این روش میتواند تأثیر قابل توجهی بر بهبود اقتصاد محلی داشته باشد
.با این حال، اجرای این روش چالشهایی نظیر هزینه بالای تجهیزات، مدیریت دشوار قفسها در دریا و کنترل بیماریها دارد. آموزش صیادان محلی برای مدیریت قفسها نیز از ضرورتهای مهم توسعه این روش است.
برای گسترش پرورش ماهی در قفس، حمایت مالی دولت از تعاونیهای محلی از طریق وامهای کمبهره ضروری است. ایجاد زیرساختهای مناسب و کاهش هزینههای حمل و نگهداری ماهی میتواند بهرهوری را افزایش دهد. همچنین، آموزش صیادان محلی و نظارت بر فعالیتهای پرورش ماهی، ضمن حفظ محیطزیست، پایداری این روش را تضمین میکند.
در پایان می توان گفت صیاد ترال با تخریب زیستبوم دریایی و کاهش ذخایر ماهی، آسیبهای جدی به محیطزیست و معیشت صیادان وارد میکند. به جای اتکاء به کشتیهای خارجی، میتوان با حمایت از صیادان محلی و گسترش روشهایی چون پرورش ماهی در قفس، رونق اقتصادی خلیج فارس را تضمین کرد. این رویکرد علاوه بر ایجاد اشتغال و حفظ ذخایر طبیعی، به توسعه پایدار منطقه نیز کمک میکند. دولت باید با شفافیت و تعامل با جامعه محلی، سیاستهایی را برای تقویت صیادی بومی و حفاظت از محیطزیست تدوین کند