نشریه اقتصادی فوربس با اعلام این مطلب طی گزارشی به بررسی اهداف هند برای سرمایه‌گذاری در توسعه بندر چابهار ایران پرداخت و نوشت: دهلی‌نو به منظور افزایش تأثیرگذاری خود در کل منطقه جنوب شرق و آسیای مرکزی، ابتکاری انجام داده است.
دولت هند در حال سرمایه‌گذاری چشمگیری در منطقه آزاد تجاری چابهار و زیرساخت‌های اطراف آن به منظور تأمین منافع اقتصادی خود در این منطقه و کاهش محدوده نفوذ پاکستان و همچنین رقابت با چین است.
در حالیکه این سیاست در کوتاه‌مدت جذاب به نظر می‌رسد، اما این مسیر با خطرهای پیش‌بینی نشده‌ای همراه است. سرمایه‌گذاری در چابهار نه تنها صندوق ارزی ایران را با ارزهای خارجی که به آن نیاز دارد، پر می‌کند، بلکه به روابط استراتژیک هند با یکی از مهم‌ترین هم‌پیمانانش یعنی آمریکا لطمه می‌زند.
از قدیم، روابط ایران و هند حول و حوش مبادلات تجاری می‌چرخد. در سال 2010، ارزش مبادلات تجاری 2 کشور 14 میلیارد دلار برآورد شده است که بیشتر آن را مبادلات نفت و گاز تشکیل می‌دهد.
تصمیم هند برای سرمایه‌گذاری 100 میلیون دلاری در چابهار بخشی از این روابط است.
به علاوه، چابهار این امکان را به هند می‌دهد تا از پاکستان در ارسال کالا و اجناس به افغانستان پیشی بگیرد. در سال‌های اخیر، هند سرمایه‌گذاری زیادی در جاده‌های مرتبط کننده قندهار- هرات به ایران انجام داده است، این مسیر می‌تواند به عنوان مسیر جایگزین برای ارسال کالا و خدمات به افغانستان مورد استفاده قرار بگیرد.
در ادامه این گزارش آمده است: هند تمایل زیادی برای افزایش مبادلات تجاری با کشورهای آسیای مرکزی از جمله ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان و قرقیزستان دارد و می‌خواهد، تا به بازار مواد معدنی افغانستان که ارزش تخمینی برابر با یک تا 3 تریلیون دلار دارد، دسترسی داشته باشد.
سرمایه‌گذاری در توسعه بندر چابهار برای هند نتایج خوبی خواهد داشت، از جمله فعالیت در این بندر به مدت حداقل 60 تا 90 سال است. با توجه به احتمال تثبیت مسیر ایران، هند و افغانستان اکنون به دنبال ساخت خط آهنی به طول 600 مایل میان چابهار و منطقه حاجی گاک افغانستان هستند؛ بزرگ‌ترین معادن سنگ‌آهن افغانستان در این منطقه قرار دارند.
همچنین هند در نظر دارد تا در کنار تأمین منافع خود به رقابت با چین ادامه دهد. هند و چین هر دو در دریای عمان به منظور تأمین منافع مالی و ایجاد یک کریدور امن‌تر برای انتقال انرژی و کالا سرمایه‌گذاری کرده‌اند. در حالی که هند در چابهار سرمایه‌گذاری می کند، چین منابع مالی خود را برای توسعه بندر گوادر در پاکستان هزینه می‌کند. گوادر کمتر از 50 مایل با بندر چابهار فاصله دارد.
ایران به دنبال استفاده از بندر چابهار برای توسعه زیرساخت‌های خود و کسب درآمد گمرکی قابل‌توجه است و سرمایه‌گذاری هند با وجود تحریم‌های غرب در این بندر فرصت خوبی برای ایران به شمار می‌رود.
در ادامه این گزارش می‌نویسد، روابط هند با آمریکا برای دهلی‌نو بسیار مهم است. حجم مبادلات دوجانبه دو کشور در حال حاضر سالانه حدود 106 میلیارد دلار است که 10 برابر مبادلات تجاری ایران و هند است؛ همچنین در حال حاضر، مذاکراتی پیوستن هند به توافقنامه تجارت آزاد با آمریکا در حال انجام است. مشخص نیست که افزایش سرمایه‌گذاری هند در ایران به روابط دهلی‌نو و آمریکا صدمه خواهد زد، یا نه اما مسلما به ادامه روابط این دو کشور کمک نخواهد کرد.
این احتمال وجود دارد که هر شرکت هندی که نقشی در توسعه چابهار دارد، هدف تحریم‌های وزارت خزانه‌داری آمریکا قرار بگیرد
در پایان این گزارش آمده است، به علاوه شرط بندی هند بر روی چابهار یا افغانستان احتمال دارد که به نتیجه نرسد. افغانستان از نظر سیاسی ثبات ندارد. هر دولتی که پس از انتخابات 2014 بر سر کار بیاید، اگر تحت کنترل طالبان یا دیگر گروه های تحت حمایت پاکستان باشد، مانند دولت کنونی این کشور، تمایلی برای افزایش مبادلات تجاری با ایران نخواهد داشت.
