عضو هیئت علمی دانشگاه نوشیروانی بابل گفت: عمق آلودگی های میکروبی در شناگاه های مازندران ریشه در فاضلاب های خانگی، کشتارگاه ها و دامداری ها دارد.
به گزارش مارین نیوز، عضو هیئت علمی دانشگاه نوشیروانی بابل با بیان اینکه دریای مازندران آلوده به انواع آلاینده ها است، اظهار کرد: بدترین آلودگی ها از جمله جیوه و سرب در رودخانه و دریا ماندگار بوده و از بین نمی رود، حال آنکه باعث انتقال فلزات سنگین، آزبست، آفت کش ها و DDT می شود.
عزیر عابسی ریشه این آلاینده های خطرناک را در فاضلاب های صنعتی و شیرآبه ها دانست و تصریح کرد: متاسفانه در مازندران یک محل دفن زباله استاندارد نداریم و فریاد دانش آموختگان محیط زیست به گوش کسی نمی رسد.
عضو هیئت علمی دانشگاه نوشیروانی بابل با اشاره به اینکه بعد از ۴۰ سال نه محل دفن استانداردی داریم و نه توانستیم از زباله در مازندران انرژی تولید کنیم، گفت: محل دفن استاندارد زباله باید از باران دور باشد و شیرآبه ها به رودخانه و نهایتا دریا نفوذ نکند و این اولین اقدام پیشگیرانه در استان خواهد بود که متاسفانه این دیدگاه وجود ندارد و شیرآبه ها به منابع آب های زیرزمینی و در انتها به دریا ختم می شوند.
عابسی با بیان اینکه در بسیاری از روستاهای مازندران سیستم جمع آوری زباله وجود ندارد، افزود: زباله های شهری نیز بعد از جمع آوری در بیرون شهر در جنگل یا کنار رودخانه ریخته می شوند و با هیچ برنامه مدیریت شده ای همراه نیست.
وی با تاکید بر اینکه ورود فاضلاب های صنعتی و شیرآبه ها، عمق آلودگی خطرناک را در مازندران بوجود میآورد، یادآور شد: اولین راه حل برای دفن بهداشتی زباله ساختن لندفیل ها یا محل های دفن بهداشتی است و بعد از آن می توان به سراغ تفکیک و کم کردن تولید زباله و خریداری دستگاه های زباله سوز در کشور رفت.
عضو هیئت علمی دانشگاه نوشیروانی بابل که با ایسنا گفتگو می کرد در پایان با بیان اینکه مدیریت مناسب زباله در مازندران وجود ندارد، خاطرنشان کرد: اشتباه ما این بوده که همیشه می خواهیم سخت ترین کار دنیا یعنی اجرای تکنولوژی ۲۰۱۹ (انرژی گرفتن از زباله) را در کشور پیاده سازی کنیم قبل از آنکه راهی برای دفن بهداشتی و تفکیک زباله ها ارائه شود.
