به گزارش خبرنگار مارین نیوز، سالن اجلاس سران تهران امروز شاهد آغاز همایشی است که علیرغم پارهای بیمهریها و ناملایمات و فقدان حمایتهای لازم؛ اما کمتر کسی را میتوان در جامعه دریایی و حتی در میان مسؤولان یافت که از این همایش و برنامههای متنوع پیرامونی آن بعنوان «بزرگترین رویداد دریایی کشور» و اصلیترین محفل و محمل گرد آمدن فعالان این صنعت راهبردی نام نبرد.
همایش امروز با حضور مسؤولان و مدیران وزارتخانههای صنعت، معدن و تجارت، دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، نفت، راه و شهرسازی، نیروهای دریایی سپاه و ارتش و دریابانی، سازمانهای شیلات، حفاظت محیط زیست، دانشگاهها و مراکز علمی-پژوهشی دریایی و دهها تن از مدیران عامل و کارشناسان شرکتهای دولتی و خصوصی فعال در این صنعت آغاز به کار کرده تا در شرایطی که صنعت دریایی کشور درگیر مشکلات گسترده اقتصادی و اجرایی در داخل و تحریمهای بینالمللی است؛ راهی برای برونرفت از این شرایط بیابد.
اجرای قانون توسعه و حمایت از صنایع دریایی که بعنوان شعار دوره قبل همایش صنایع دریایی برگزیده شد؛ در یکسال گذشته تأثیری بیش از برگزاری چند جلسه شورایعالی صنایع دریایی – بعنوان اقدامی لازم و نه کافی در جهت اجرای قانون- در بر نداشته است.
از سویی و علیرغم حجم گسترده مشکلات، در این یکسال دستاوردهای بزرگی در حوزه صنایع کشتیسازی و فراساحل چون ساخت اولین نفتکش 113 هزارتنی، تحویل دومین کشتی کانتینربر، تحویل بزرگترین بارج خاورمیانه، ساخت و نصب چندین جکت، تاپساید و سازههای فراساحلی و انواع شناورهای نظامی و تجاری محقق شده است.
دستیابی ایران به منابع نفت دریای خزر بزرگترزین دستاورد حوزه دریا در بخش حفاری محسوب میشود که در سال جاری توسط شرکتهای نفت خزر و حفاری شمال محقق شد.
تداوم فعالیتهای کشور در حوزه حملونقل دریایی کالا و نفت توسط شرکتهای کشتیرانی جمهوری اسلامی، نفتکش و مجموعههای خدمات دریایی و بندری (بویژه شرکت تایدواتر خاورمیانه) که تحت شدیدترین و پیچیدهترین تحریمها قرار داشتهاند؛ دستاورد مهم حوزه کشتیرانی کشور بوده است.
در حوزه آموزش و تحقیقات دریایی نیز اقدامات مختلفی چون تشکیل کانون صنعت دریایی، برگزاری گشتهای بزرگ تحقیقاتی در آبهای پیرامونی کشور، تهیه اطلسها، نقشهها و نرمافزارها و نیز انجام طرحهای ممیزی و آیندهنگاری توسط مؤسسات و دانشگاههای مرتبط صورت گرفته است.
مجموعه این شرایط بار دیگر و در آستانه همایشی دیگر، توان و ظرفیت بالای علمی و فنی حوزه دریایی کشور را به رخ میکشد و بیش از هرگاه نیاز به تمرکز تصمیمگیریها و برنامهریزیها در این صنعت را خاطر نشان میسازد.
باید دید همایش تهران که امکان طرح مطالبات جامعه دریایی در سطح پایتخت کشور را فراهم کرده؛ میتواند گامی به پیش در جهت رفع مشکلات بردارد؟
