پاسخ شرکت نفت و گاز پارس به ابهام ‌های قرارداد توسعه میدان گازی بلال

به گزارش مارین نیوز، متن توضیحات شرکت نفت و گاز پارس به شرح زیر است:

«بر اساس چشم ‌انداز توسعه ‌ای صنعت نفت، قرار است حداقل ۷۵ درصد گاز مصرفی کشور در مدت ۲۵ سال آینده از میدان مشترک پارس‌ جنوبی و میدان ‌های اطراف آن تأمین شود؛ برای تحقق این چشم ‌انداز هم ‌اکنون تمرکز اصلی تولید بر اطراف میدان مشترک پارس‌جنوبی قرار گرفته است.

در عین ‌حال از آنجا که پیش ‌بینی می ‌شود گاز تولیدی از پارس ‌جنوبی در سال ‌های آینده با افت فشار رو به ‌رو شود، راهکارهای مختلفی برای جبران افت فشار و سرانجام افت تولید در نظر گرفته ‌شده است که شامل طرح‌ های کوتاه ‌مدت "نگهداشت تولید" و طرح‌ های بلند مدت توسعه ‌ای می ‌شود.

از میان طرح ‌های بلند مدت، توسعه مخازن یا بلوک ‌های گازی مجاور یا متصل نظیر بلال و در نهایت نصب سکوهای تقویت فشار در دستور کار شرکت ملی نفت ایران قرار گرفته است که نخستین بلوک مدنظر در این حوزه میدان گازی بلال است که در شرقی ‌ترین نقطه میدان مشترک پارس‌جنوبی قرار دارد. در عین‌ حال از آنجا که سیاست اصلی وزارت نفت در توسعه بلوک ‌های مرزی است، توسعه این میدان در اولویت قرارگرفته است.

ظرفیت میدان گازی بلال ۵۰۰ میلیون فوت مکعب در روز است که حدود نیمی از تولید یک ‌فاز متعارف پارس‌جنوبی را شامل می ‌شود و می تواند بخشی از افت تولید را جبران کند.

بر این اساس مقرر شده است تا در گام نخست با انتقال گاز میدان بلال به سکوی سوم فاز۱۲ پارس‌جنوبی، کمبود تولید در این سکو جبران شود و گاز ارسالی برای فرآورش به پالایشگاه خشکی فاز۱۲ ارسال شود.

یادآوری می ‌شود که قرارداد توسعه ‌ای میدان گازی بلال ۲۳ شهریورماه بین شرکت نفت و گاز پارس به ‌عنوان کارفرما و شرکت پترو پارس به‌ عنوان پیمانکار عمومی طرح (GC) و به‌صورت الحاقی به قرارداد بیع ‌متقابل طرح توسعه جامع و یکپارچه فازهای ۱۱ تا ۲۴ پارس‌جنوبی امضا شد.

مزید اطلاع افت فشار در پارس‌ جنوبی به معنای کاهش تولید (در واقع کمبود تولید) خواهد بود که راهکار آن می ‌تواند استفاده از ظرفیت بلوک ‌های مخزنی مجاور نظیر بلال و نیز احداث تأسیسات فشار افزایی و یا ترکیبی از هر دو این موارد به ‌عنوان راهکار بلند مدت باشد. علاوه بر راهکارهای بلند مدت یاد شده، راهکارهای کوتاه ‌مدت دیگری نیز در نظر گرفته‌ شده است که شامل اسیدکاری، مشبک ‌کاری، تعمیر چاه ‌ها، حفر چاه ‌های جدید و لوله‌کشی بین سکوها و نیز بین سکو و خشکی است.

بنابراین می‌ توان گفت گاز بلال جبران کمبود تولید (در واقع به‌نوعی جبران افت فشار) را خواهد کرد، از این رو تعبیر صورت گرفته مبنی بر جبران افت فشار پارس‌جنوبی از این منظر صحیح است.

از طرف دیگر آنچه به‌ عنوان ضعف در حفاری یا تکمیل و تمیزکاری چاه‌ های سکوی سوم فاز ۱۲ یاد شده صحت نداشته و کمبود تولید سکوی سوم فاز ۱۲ که در منتهی ‌الیه شرقی میدان گازی پارس ‌جنوبی و در حاشیه آن واقع‌ شده است، تنها همسو با نظر شرکت ملی نفت ایران در مقطع سال‌ های ۸۸-۱۳۸۶ برای توسعه نواحی مرزی میدان مشترک (ولو حاشیه میدان و با خواص مخزنی ضعیف ‌تر) بوده که البته به دلیل خواص و شناخت کامل ‌تر مخزن در سال ‌های بعد، توسعه سکوی چهارم فاز ۱۲ که به ‌عنوان سکوی اقماری و کمکی سکوی سوم پیش‌ بینی‌ شده بود منتفی شده و مقرر شد موقعیت دیگری به ‌عنوان سکوی اقماری سوم در نظر گرفته و  لحاظ شود.  براین اساس پس از انجام مطالعات لازم، موقعیت کنونی میدان گازی بلال به ‌عنوان جایگزین ۱۲D  مناسب تشخیص داده شد.

درباره حساب ‌و کتاب با شرکت پترو پارس در فاز ۱۲ یادآور می ‌شود قرارداد طرح یاد شده در قالب بیع ‌متقابل بوده که در اصل پس از منتفی شدن احداث سکوی چهارم، سرمایه‌ گذاری خاصی از جانب پترو پارس در موقعیت مربوطه انجام نشده و  به ‌تبع آن هیچگونه پرداخت یا باز پرداختی به شرکت پترو پارس در این باره متصور نبوده و نیست و تنها بر اساس همان بخش ‌های انجام و تکمیل ‌شده کار در سه سکوی نخست، قرارداد فاز ۱۲ جمع ‌بندی و خاتمه یافته است؛ بنابراین تعبیر گاف فنی و ... به ‌هیچ ‌وجه صحیح نبوده و با توجه به شرایط بعدی که از سوی مخزن پارس‌جنوبی و افت و کاهش طبیعی تولید آن در نواحی مرزی و حاشیه‌ ای دیکته شده است تصمیم صحیح مدیریتی مبنی بر عدم توجیه ‌پذیری هزینه کرد در موقعیت ۱۲D  و جابجایی موقعیت سکوی آن به بلوک بلال در قالب امضای قرارداد جدید صورت گرفته است.

از طرف دیگر شرکت نفت و گاز پارس برای استفاده بهینه از ظرفیت پالایشی فاز۱۲، گاز سکوهای یکم و سوم فاز ۱۴ را به پالایشگاه فاز ۱۲ منتقل کرده و به این ترتیب نه‌ تنها هیچگونه ظرفیت بلا استفاده در فاز ۱۲ باقی نمانده بلکه در بیشتر اوقات، پالایشگاه فاز ۱۲ در ظرفیتی فراتر از حد طراحی عملیاتی، در سال‌ های گذشته نسبت به فرآورش و تزریق گاز شیرین به شبکه اقدام کرده است.»