1- نظر به مواد (13، 17، 22، 24) و بند 9 ماده 115 قانون مدیریت خدمات کشوری- مصوب 1386- و مواد 46 و 47 قانون الحاق موادی به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت- مصوب 1384- تنفیذی در صدر ماده 224 قانون برنامه پنج ساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران- 1389- بر ضرورت شناسایی و واگذاری وظایف، امور و فعالیتهای قابل واگذاری دستگاههای اجرایی به شهرداریها و بخش غیردولتی با هدف رهاسازی دولت از تصدیهای غیرضروری و مکلف بودن دستگاه های اجرایی به خرید خدمات از بخش تعاونی و خصوصی و نهادها و موسسات عمومی غیردولتی و با عنایت به ماده 18 همین قانون که مقرر میدارد: کارمندان بخشهای غیردولتی که براساس احکام پیش بینی شده در این قانون، تمام و یا قسمتی از وظایف و تصدی امور دولتی و سایر امور قابل واگذاری که حسب قوانین و مقررات مربوط معین خواهد شد را عهده دار میباشند، کارکنان تحت پوشش کارفرمای غیردولتی تلقی میگردند. دستگاه های اجرایی هیچگونه تعهد و یا مسئولیتی در قبال این کارمندان ندارند.، علیهذا بند 1 مصوبه ناظر به الزام کلیه دستگاههای اجرایی به فسخ قراردادهای منعقده با شرکت های پیمانکاری، از حیث اطلاق و تعمیم و تسری یافتن آثار ناشی از فسخ به قراردادهای مربوط به آن بخش از کارکنانی که عهده دار انجام فعالیتهای موضوع قرارداد به شرح مندرج در اجزاء الف و ب بند 1 تصویب نامه میباشند، مغایر قانون است.
2- صدر بند 2 تصویب نامه ناظر به ممنوعیت انعقاد قرارداد تامین نیروی انسانی با شرکت های پیمانکاری و همچنین بند 6مصوبه ناظر به الزام شرکتهای احصا شده به فسخ قراردادهای پیمانکاری برای تامین نیروی انسانی، از حیث اطلاق عبارت و مبنیاً بر مغایرتهای اعلامی در فوق، مغایر قانون است.
3- به موجب ماده 117 قانون مدیریت خدمات کشوری: کلیه دستگاه های اجرایی به استثنای نهادها، موسسات و تشکیلات و سازمانهایی که زیر نظر مستقیم مقام معظم رهبری اداره میشوند، وزارت اطلاعات، نهادهای عمومی غیردولتی که با تعریف مذکور در ماده 3 تطبیق دارند، اعضای هیات علمی و قضات، هیاتهای مستشاری دیوان محاسبات، شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام و مجلس خبرگان رهبری مشمول مقررات این قانون میشوند و در خصوص نیروهای نظامی و انتظامی مطابق نظر مقام معظم رهبری عمل میشود.، علیهذا صدر بند 1 مصوبه که بدون هرگونه استثناء دستگاههای اجرایی و نهادها و نیروهای مستثنی شده از شمول قانون را مشمول و مکلف به فسخ قراردادهای منعقده با شرکت های پیمانکاری مینماید، علاوه بر اطلاق عبارت، نیز از حیث مخل بودن با وظایف و اختیارات قانونی دستگاه های مستثنی شده از شمول قانون، مغایر قانون است.
4- ذیل جز الف بند 1 مصوبه که مقرر میدارد: تعداد کارکنان موضوع این بند به سقف پستهای سازمانی مصوب دستگاههای اجرایی اضافه میشود ، اطلاق عبارت مذکور از حیث مقید نشدن به سقف پستهای سازمانی مصوب و مجوزهای استخدامی براساس قانون کار مصرح در ماده 124 قانون مدیریت خدمات کشوری مغایر قانون است.
5- ذیل جز ب بند 1 مصوبه راجع به کارکنان شاغل در مشاغل پشتیبانی، که دستگاههای اجرایی مکلف میگردند تا با آنان: ... به صورت قرارداد کار مشخص (معین) تمدید قرارداد نمایند از حیث مقید نشدن به سقف تا 10 درصد پستهای سازمانی مصوب، بدون تعهد استخدامی و در سقف اعتبارات مصوب مصرح در تبصره ماده 32 قانون مدیریت خدمات کشوری، مغایر قانون است، مضافاً اینکه تعیین شرایط احراز توسط معاونت به صورت مطلق و بدون تصریح به ضرورت رعایت بند و و تبصره 5 ماده 42 همین قانون، نیز مغایر قانون میباشد.
6- الزام شرکتهای شمارش شده در قسمت اخیر بند 6 مصوبه، به تمدید قرارداد با نیروهای شرکتی موجود، از حیث اطلاق و مقید نبودن تعداد نیروهای به نصابهای مندرج در تبصره ماده 32 و ماده 124 قانون مدیریت خدمات کشوری، مبنیاً بر ایرادهای فوقالذکر، مغایر قانون است.
7- جز الف بند 6 مصوبه، ناظر به تمدید قرارداد با نیروهای شاغل در مشاغل تخصصی، از حیث اطلاع و مقید نبودن تعداد نیروها به سقف پستهای سازمانی مصوب و تا سقف 10 درصد پستهای سازمانی مصوب، حسب مورد، مغایر تبصره ماده 32 و ماده 124 قانون مدیریت خدمات کشوری است.