کنوانسیون کار دریایی در آستانه لازم‏الاجرا شدن

به گزارش بخش خارجی مارین نیوز، پیش‏بینی می‏شود این امر اوایل سال آینده میلادی محقق شود.

خوان سوماویا، مدیرکل ILO، دراین‏باره گفت: این اتفاق دستاورد بزرگی برای بیش از 1.2 میلیون دریانورد جهان محسوب می‏شود. این، رؤیایی است که از اوایل کار ILO در 1920 در ذهن‏ها بود و به خاطر تحقق آن باید از همکاری جامعه بین‏المللی دریانوردی قدردانی کرد.

کنوانسیون MLC 2006 در سال 2006 میلادی به تصویب رسید؛ اما برای اجرای آن دو شرط وجود داشت. اول آنکه مقاوله‏نامه توسط حداقل 30 کشور به تصویب برسد که این امر با پیوستن روسیه و فیلیپین محقق شده است و دیگر آنکه مقاوله‏نامه 33 درصد از ناوگان جهانی را شامل شود که این شرط در سال 2009 محقق شده بود.

30 کشوری که به MLC 2006 پیوسته‏اند، حدود 60 درصد تناژ ناخالص ناوگان حمل‏ونقل دریایی جهان را در اختیار دارند؛ این بدان معناست که دریانوردان فعال در بیش از 50 درصد کشتی‏های دنیا مشمول این مقاوله‏نامه قرار گرفته‏اند.

30 کشوری که به MLC 2006 پیوسته‏اند، عبارتند از: لیبریا، جزایر مارشال، باهاما، پاناما، نروژ، بوسنی و هرزگوین، اسپانیا، کرواسی، بلغارستان، سنت وینسنت و گرانادا، سوئیس، بنین، استرالیا، دانمارک، آنتیگوآ و باربودا، لتونی، لوکزامبورگ، کریباتی، هلند، سنگاپور، کیتز و نویس، توآلو، توگو، لهستان، پالائو، سوئد، قبرس، روسیه و فیلیپین.

 MLC 2006 حداقل‏هایی را در تقریبا همه حوزه‏های مربوط به شرایط کار دریانوردان شامل استخدام، ساعت کار، کار و مرخصی، محیط کار، امکانات تفریحی و رفاهی، غذا، بهداشت، مراقبت‏های پزشکی و مسایل امنیتی تعریف کرده است.

کنوانسیون MLC 2006 از 16 ماده که مقررات کلی را در بر می‏گیرد، تشکیل شده است. به علاوه دارای آیین‏نامه مربوطه یا (CODE) است که شامل عنوان‏هایی است که الزامات خاص بر اساس استاندارد در آن دسته‏بندی شده است.

این آیین‏نامه‏ها عبارتند از:
عنوان 1- حداقل الزامات دریانورد برای اشتغال بر روی کشتی‏ها
عنوان 2- شرایط بکارگیری افراد روی کشتی
عنوان3- تسهیلات زیستی و اقامتی خدمه در روی کشتی
عنوان 4- حمایت های بهداشتی و مراقبت های پزشکی، حمایت های رفاهی و تأمین اجتماعی
عنوان 5- شرایط انطباق و چگونگی اعمال کنوانسیون

برای هر عنوان، استانداردهای کلی تعریف شده که این استانداردها بصورت مقررات الزامی در لیست A و راهکارهای اجرایی در لیست B مشخص شده‏اند. راهنمایی‏های اجرایی به‏نحوی تدوین شده که اجرای مقررات را مطابق الزامات و نیازمندی‏ها تشریح می‏کند، لیکن کشورها در اقدامات اجرایی خود برای اعمال آنها دارای آزادی عمل هستند و می‏توانند آنها را به‏نحوی که خود تصمیم بگیرند، به مورد اجراء گذارند. مقررات پیش‏بینی شده علی‏الاصول می‏بایست کاملا رعایت شود؛ لیکن کشورها می‏توانند مقررات معادلی را وضع کنند بشرط اینکه در زمان تنفیذ و امضاء کنوانسیون این مراتب را اعلام کرده باشند.

شرح اجمالی برخی از عناوین آیین‏نامه‏ها
عنوان یکم: حداقل نیازمندی‏ها برای دریانوردان جهت اشتغال بر روی کشتی

حداقل الزاماتی که در این بخش درج شده‏اند، شامل موارد زیر است:
حداقل سن: 16 سال لیکن برای انجام کار شبانه و یا شرایط اشتغال در محیط خطرساز 18 سال
گواهی پزشکی: افراد باید از نظر پزشکی دارای صلاحیت و توانایی انجام وظیفه بر روی کشتی را داشته باشند. دولت‏ها باید گواهی پزشکی برابر آنچه که در STCW آمده؛ صادر نمایند و یا استاندارد مشابهی را مبناء کار خود قرار دهند.

آموزش: دریانورد برای وظیفه‏ای که بعهده می‏گیرد باید آموزش‏های لازم را گذرانیده و آموزش ایمنی مشخصی را نیز فراگیرند.

خدمات استخدام و اشتغال: در هر کشور ملحق به کنوانسیون بصورت رسمی، روش‏های اشتغال، ثبت سوابق خدمتی، روش‏های رسیدگی به شکایات، تأمین غرامت و غیره ... در صورت خاتمه بخشیدن به اشتغال دقیقا باید روشن و مقرر شده باشد.
 
عنوان دوم: شرایط استخدام (بکارگیری افراد روی کشتی)
این عنوان شرایط قرارداد و نحوه پرداخت دستمزد و شرایط کار را بر روی کشتی مشخص می‏کند.
قرارداد: باید کاملاً روشن، قانونی و قابل اجرا و جامع باشد.
پرداخت: حداقل دستمزد ماهیانه باید پرداخت شده و در صورت درخواست دریانورد قابل انتقال به خانواده وی باشد.
زمان استراحت: باید در مقررات پیش بینی شود که حداکثر ساعات کار روزانه نباید از 14 ساعت (در طول 24 ساعت) بیشتر شود و در طول هفته نباید از 72 ساعت بیشتر باشد و یا 10 ساعت در هر 24 ساعت و 77 ساعت در طول هفت روز هفته، بعلاوه در هر روز باید حداقل 6 ساعت زمان استراحت متوالی پیش‏بینی شده باشد.
مرخصی: دریانورد دارای حق استفاده از مرخصی سالیانه و مرخصی کوتاه مدت در ساحل است.
برگشت به میهن: دریانورد حق مراجعت و برگشت به کشور را با هزینه کارفرما داراست.
از دست رفتن: چنانچه کشتی در اثر سانحه بطور کلی از دست رفته باشد، دریانورد باید استحقاق دریافت حقوق در زمان عدم اشتغال را داشته باشد.
تعداد حداقل خدمه: هر کشتی باید دارای حداقل تعداد خدمه باشد.
سه عنوان دیگر این کنوانسیون به سبب گویا بودن آنها و همچنین محدودیت فضای مقاله در ویژه‏نامه سمینار خودداری می‏شود.

وضعیت تصویب کنوانسیون
این کنوانسیون از سال 2001 طی مذاکرات سه جانبه بین اعضاء ذینفع آغاز شده و در نود و چهارمین کنوانسیون کار دریایی 2006 به تصویب رسید. این کنوانسیون با 314 رأی موافق اعضاء از سه گروه نمایندگی از سوی دولت‏ها، دریانوردان و کارفرمایان که هر یک دارای یک رأی برای هر کشور شرکت کننده بوده است، تحقق یافت.

تأثیر بر روی سایر کنوانسیون های مرتبط با کار در دریا
مفاد این کنوانسیون مشتمل بر متن 37 کنوانسیون قبلی ILO است که بطور جامع و بصورت کلی درهم ادغام شده که با پیوستن به این کنوانسیون، ضرورتی برای پیوستن به هر یک از آنها دیده نشده که بالطبع کنوانسیون‏های گذشته حذف خواهند شد.

کاربرد MLC 2006
MLC 2006 برای تمامی دریانوردانی که بر روی کشتی‏ها اشتغال دارند؛ بکار گرفته می‏شود. دریانورد فردی است که برای ایفاء وظیفه‏ای خاص بر روی کشتی استخدام و بکار گرفته شده است. او دارای حقوق و اصولی است که باید از سوی مالکان رعایت شده و دولت صاحب پرچم می‏بایست انطباق شرایط کشتی را با الزامات تأیید کند.

حقوق دریانورد
MLC 2006 به منظور کمک به تحقق شرایط کار مناسب برای خدمه ایجاد شده است. این کنوانسیون حقوق اساسی و اصولی که دریانورد در ارتباط با شرایط کار و زندگی روی کشتی با آن روبروست را بر می‏شمارد، در ایران نیز توفیق تصویب کار دریایی بعنوان کار سخت تلقی شده و در مجلس محترم شورای اسلامی برای کارکنان بخش دریایی این امر تحقق یافته است.

این کنوانسیون برای تمامی کشتی‏های بالای 500 GT ‏که در آب‏های بین‏المللی تردد می‏کند بجز کشتی‏های ماهیگیری و کشتی‏هایی که در آب‏های داخلی، سرزمینی و کشتی‏های نظامی الزامی است.

انطباق و اعمال کنوانسیون
کلیه دولت‏های صاحب پرچم که به این کنوانسیون پیوسته‏اند، باید کشتی‏های مربوطه را مورد بازرسی قرار داده و شرایط آنها را با مقررات و الزامات تطبیق دهند و این امر از طریق انجام بازرسی‏های منظم، پایش و اقدامات کنترلی صورت می‏پذیرد. بعلاوه کشتی باید کاملا در انطباق با الزامات، مورد تأیید قرار گیرد.