به گزارش مارین نیوزبه نقل از خبرآنلاین، رسانه انگلیسی زبان بی‌بی‌سی در گزارشی با بررسی روند پرشتاب توسعه و تقویت نیروی دریایی چین و این که این نیرو حالا می‌تواند با نیروی دریایی ایالات متحده برابری کند نوشته است:«چین در ۲ دهه گذشته سرمایه‌گذاری خود را در صنعت کشتی‌سازی تشدید کرده است؛ سرمایه‌گذاری که نتایج مثبتی به بار آورده و امسال بیش از ۶۰ درصد سفارشهای جهان نصیب کارخانه‌های کشتی سازی چین شد. به عبارت ساده‌تر چین اکنون با سرعتی و در تعدادی بیشتر از دیگر کشورهای دنیا می‌تواند کشتی بسازد.
نیک چایلدز، یک کارشناس در زمینه تحولات دریایی تصریح می‌کند: این ابعاد توسعه صنعتی چین فوق العاده و از بسیاری جهات خیره کننده است.
چایلدز که از اعضای انستیتوی بین‌المللی مطالعات راهبردی در شهر لندن است اظهار کرد: ظرفیت کشتی‌سازی چین حالا تقریبا نزدیک به ۲۰۰ برابر از ظرفیت آمریکا بیشتر است.»
به نوشته لورا بیکر، خبرنگار و تحلیلگر حوزه چین در شبکه بی.بی.سی، این پیشتازی خارق العاده چین در بخش صنعت کشتی‌سازی نقش چشمگیری در توسعه نیروی دریایی این کشور ایفا کرده است.
او می نویسد که نیروی دریایی چین اکنون بزرگترین نیروی دریایی دنیا با عملیاتی کردن ۲۳۴ کشتی جنگی بوده در حالی که در مقام مقایسه نیروی دریایی آمریکا ۲۱۹ کشتی دارد.
ظرفیت‌های دریایی به طور کلی در تقویت چین به لحاظ اقتصادی نقش چشمگیری داشته‌اند. چین که حالا دومین اقتصاد بزرگ دنیا به شمار می‌رود میزبان هفت بندر از مجموع ۱۰ بندر پر تردد نخست جهان که نقش بسزایی در مسیرهای تامین جهانی ایفا می‌کنند است و شهرهای ساحلی چین به خاطر رونق تجاری، توسعه چشمگیری پیدا کرده‌اند.
بیکر ادامه می‌دهد: «همچنان که بلندپروازی‌های چین افزایش می‌یابند، زرادخانه کشتی‌هایش نیز گسترش یافته و اطمینان بیشتری نیز خواهد یافت تا ادعاهایش را نسبت به دریای چین جنوبی و فراتر از آن مطرح سازد. چین تحت ریاست جمهوری شی جینپینگ مطمئنا می خواهد بر امواج حکمرانی کند. سوال این است که آیا خواهد توانست این کار را انجام دهد.
رژه نظامی بزرگی که چین در روزهای آینده برگزار خواهد کرد فاش خواهد کرد که چقدر به این هدف نزدیک شده است. شی جینپینگ، رئیس‌جمهور چین در ضمن این مراسم قرار است از «ولادیمیر پوتین»، رئیس جمهور روسیه و کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی میزبانی کند و با این کار کشورهای غربی که ورود آنها را به خاکشان ممنوع کرده‌اند به چالش خواهد کشید.
ایالات متحده و متحدانش از نزدیک تحولات در حاشیه این نمایش قدرت نظامی چین که انتظار می‌رود شامل موشک‌های ضد کشتی، سلاح‌های مافوق صوت و زیردریایی‌های بدون سرشنین باشد به ویژه عکس‌های یادگاری که رهبران خواهند گرفت را زیر نظر خواهند داشت.
چایلدز می‌گوید: نیروی دریایی ایالات متحده، اگرچه هنوز مزایای قابل توجهی دارد، اما شاهد کم شدن شکاف بین قابلیت‌های خود با قابلیت‌های چین بوده و در تلاش است راهی برای رسیدگی به این مشکل با توجه به اینکه ظرفیت کشتی‌سازی آمریکا در دهه‌های گذشته به طور قابل توجهی کاهش یافته پیدا کند.
دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده وعده رفع این مشکل را داده و یک فرمان اجرایی برای احیای ظرفیت کشتی‌سازی ایالات متحده و بازپس‌گیری برتری دریایی آمریکا امضا کرده است.
چایلدز اما می‌گوید که این یک «هدف بسیار دشوار» خواهد بود.
بر اساس مطالعه‌ای که توسط مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی (CSIS) انجام شده بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳، چهار کارخانه بزرگ کشتی‌سازی چین - دالیان، گوانگژو، جیانگنان و هودونگ-ژونگهوا - ۳۹ کشتی جنگی با ظرفیت جابجایی ۵۵۰ هزار تن تولید کرده‌اند. این میزان، حجم آبی است که آنها جابجا می‌کنند و رایج‌ترین روش اندازه‌گیری اندازه یک کشتی یا ناوگان است. در مقایسه در حال حاضر ظرفیت جابجایی کل کشتی‌های نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا حدود ۳۹۹ هزار تن تخمین زده می‌شود.
تصویری از ساخت همزمان چهار ناوشکن در بندر دالیان چین
در حالی که چین از نظر تعداد کشتی بزرگترین نیروی دریایی جهان را دارد، ناوگان ایالات متحده تُناژ کلی بیشتری دارد و قدرت بیشتری از جمله با ناوهای هواپیمابر بسیار بزرگتر از چین دارد.
اما پکن در حال جبران عقب‌ماندگی خود است.
«آلکساندر پالمر»، عضو ارشد اندیشکده مطالعات استراتژیک و بین‌الملل می‌گوید: هیچ نشانی از اینکه سرعت پیشرفت چینی‌ها کندتر شود در کار نیست.»
پالمر می‌گوید: «البته تعداد کشتی‌ها تنها معیار سنجش اثربخشی و قدرت یک نیروی دریایی نیست، اما توانایی چین در تولید و ساخت کشتی‌های جنگی بسیار چشمگیر بوده و می‌تواند تفاوت استراتژیک ایجاد کند.»
با این حال روند افزایش قدرت نیروی دریایی چین با محدودیت‌هایی نیز روبرو است. پکن ممکن است کشتی‌های بیشتری داشته باشد، اما فقط ۲ ناو هواپیمابر عملیاتی دارد و تعداد زیردریایی‌های نیروی دریایی آن بسیار کمتراز ایالات متحده است.
برخی از تحلیلگران معتقدند زیردریایی‌های چین همچنین به اندازه زیردریایی‌های آمریکایی که از دوران جنگ سرد دستخوش تحول تکنولوژیک شدند پیشرفته نیستند.
از طرفی زیردریایی‌های چین عمدتا مناسب دریای کم‌عمق چین جنوبی که تبدیل به میدان رقابتی بین پکن و واشنگتن شده ساخته شده‌اند. در حال حاضر، توانایی چین برای سفر به دور از خط ساحلی خود محدود اما نشانه‌هایی از تغییر وضعیت دیده می‌شود.
به نوشته وبگاه بی.بی.سی تصاویر ماهواره‌ای از هاینان، یک استان جزیره‌ای چین در دریای چین جنوبی،که به دست بخش «بی‌بی‌سی وریفای» رسیده نشان می‌دهند پکن بودجه قابل توجهی را برای گسترش پایگاه‌های دریایی خود اختصاص می‌دهد.
پایگاه یولین دارای پنج اسکله جدید است که به نظر می‌رسد در پنج سال گذشته ساخته شده‌اند. گمان می‌رود چین قصد دارد تمامی ناوگان بزرگترین زیردریایی‌هایش یعنی زیردریایی‌های کلاس جین (یا نوع ۰۹۴)، را در این بندر مستقر کند. این زیردریایی‌های جدید می‌توانند هر کدام ۱۲ موشک هسته‌ای حمل کنند.
عکس‌ها و فیلم‌ها از تمرینات ارتش چین که در رسانه‌های اجتماعی چین به اشتراک گذاشته شده‌اند، نشان می‌دهند حداقل ۲ نوع جدید از زیردریایی‌های بدون سرنشین که شبیه اژدرهای بزرگ هستند، جزو تسلیحات جدیدی که در رژه بزرگ هفته آینده در پکن به نمایش گذاشته می‌شوند، هستند.
این شهپادها می‌توانند به چین اجازه دهند بدون به خطر انداختن نیروهای دریایی خود، در اعماق آب نظارت انجام دهد و سایر زیردریایی‌ها یا حتی کابل‌های زیر دریا را شناسایی کند.
متیو فونایول ازبخش «پروژه قدرت چین» در اندیشکده CSIS هشدار می‌دهد: «بخش عمده‌ای از این فناوری هنوز اثبات نشده و جدول زمانی قابلیت‌های آن هنوز مشخص نیست. سوال بزرگ این است که چه مدت طول می‌کشد تا این فناوری به بلوغ برسد.»
او می‌افزاید همین مسائل باعث می‌شوند ایالات متحده نتواند تهدید کشتی‌سازی چین را نادیده بگیرد.
رئیس جمهور چین ارزش «نیروی دریایی قوی برای حفاظت از امنیت ملی» را مورد ستایش قرار داده است. او در یک سخنرانی اخیرا به ۴۷۰ حمله بین سال‌های ۱۸۴۰ تا ۱۹۴۹ علیه کشورش که «رنج‌های غیرقابل بیان» را به همراه داشت، امپراتوری قدرتمند چینگ را از هم پاشید و چین را در آشفتگی، انقلاب و جنگ داخلی فرو برد اشاره کرد.
و او سوگند یاد کرده است که کشورش دیگر هرگز «تحقیر» نخواهد شد و «خاطرات تلخ حملات خارجی» را زنده نخواهد کرد.
یک برتری غیرقابل انکار برای چین این است که می‌تواند استفاده دوگانه از کارخانه‌های کشتی‌سازی خود داشته باشد. بسیاری از کارخانه‌هایی که کشتی‌های تجاری تولید می‌کنند می‌توانند به تولید کشتی‌های جنگی برای نیروی دریایی نیز کمک کنند.
در برخی نقاط چین کارخانه‌های کشتی‌سازی نظامی و غیرنظامی دست در دست هم کار می‌کنند، که رسانه‌های دولتی آن را «ادغام نظامی-غیرنظامی» توصیف می‌کنند؛ مفهومی که شی به شدت بر آن تأکید کرده است.
دالیان، که پکن آن را «کارخانه کشتی‌سازی پرچمدار» می‌خواند، نقش بزرگی در این برنامه ایفا می‌کند.
