هفته نامه اکونومیست در مقالهای دراینباره نوشت: اما کانتینرها چه طور تا این حد به ترقی تجارت کمک کردهاند؟ کانتینرهای یکسان فلزی توسط مالکوم ملک لین که یک شخص متنفذ در صنعت حمل و نقل آمریکا بود، در سال ۱۹۵۶ ساخته شدند.
پیش از آن بارگیری کالاها همان طور که سالهای سال در کشتیها انجام میشدند ادامه داشتند. بارگیری در کشتی به وسیله جعبه‌های چوبی، مستلزم حضور تعداد زیادی از خدمه در لنگرگاهها بوده است. انجام این عملیات مشقت بار، غیرقابل اطمینان و بسیار کند بود به نحوی که کشتیها بیش از آن که در دریا باشند، در لنگرگاهها به سر میبردند.
دزدی کالاها بسیار شایع بود: بنا به یک جوک قدیمی، کارگران لنگرگاه روزی ۲۰ دلار درآمد داشتند؛ به اضافه هر چقدر مال التجاره که میتوانستند در جیبهایشان به خانه ببرند.
کانتینرها این روش را به چندین گونه مختلف تعویض کردند. قیمت همه چیز پایینتر آمد، و از همه مهمتر هزینه بارگیری و تخلیه بار بود.
وقتی آقای مک لین هزینه اولین کانتینرش را محاسبه کرد، متوجه شد که هزینه آن به ازای هر تن ۰.۱۶ دلار است، در حالیکه در غیر این صورت برای هر تن باید ۵.۸۳ دلار می‌پرداخت. بین سالهای ۱۹۶۵ و ۱۹۷۰ میزان هزینهای که باید برای نگهداری از بار در مسیر بینهامبورگ و سیدنی میپرداختند به نصف رسید. چون کانتینرها در خود کارخانه بسته بندی و مهر و موم میشدند؛ خطر دزدی و همچنین هزینههای بیمه نیز کاهش پیدا میکرد. میزان بار بیشتری را نیز میشد بارگیری کرد.
در سال ۱۹۶۵ کارگران لنگرگاه تنها میتوانستند ۱.۷ تن کالا را در ساعت به کشتیها منتقل کنند؛ پنج سال بعد آنها میتوانستند در هر ساعت ۳۰ تن بارگیری کنند. درنتیجه کشتیها میتوانستند بزرگتر و کارآتر شوند؛ در حالیکه زمان کمتری را نیز در لنگرگاهها میگذراندند.
با توزیع زمینی بار توسط کانتینرها در کامیونها و قطارها، لنگرگاهها تعدادشان کمتر و وسعتشان بیشتر شد. در سال ۱۹۶۵ تعداد ۱۱ لنگرگاه بزرگ در اروپا یافت میشد، اما در سال ۱۹۷۰ تعداد آنها به سه عدد تقلیل یافت. این مسأله بهرهوری را نیز افزایش داد، به این معنی که به جاشوهای کمتری نیاز بود که این به معنی کم شدن اعتصابها میشد.
با نگاه به ۲۲ کشور صنعتی، چنین متوجه میشویم که استفاده از کانتینرها در پنج سال اول 320 درصد در حجم جابهجاییها افزایش داشته و این میزان در ۲۰ سال 790 درصد بوده است.
به بیان دیگر، کانتینرها ساختار جهانی شدن را بیش از هر قرارداد دیگری در ۵۰ سال قبل بیشتر قوت بخشیده است. چندان بد نیست، برای یک جعبه ساده.
