به گزارش مارین نیوز، مسابقه "راندمانی سازه‌های دریایی ماکارونی (جکت)" از برنامه‌های مقدماتی نهمین همایش بین‌المللی صنایع فراساحل، پیش از آغاز رسمی همایش برگزار شد و برگزیدگان خود را شناخت.
به همین مناسبت و با هدف بررسی ابعاد آموزشی و فنی این رویداد، گفت‌وگویی با دکتر مریم کامران، دبیر علمی نهمین همایش بین‌المللی صنایع فراساحل، انجام شد و او درباره ایده برگزاری مسابقه گفت: ایده برگزاری این مسابقه از آنجا شکل گرفت که در جریان همایش‌ها معمولاً بخش علمی بیشتر به سمت تحصیلات تکمیلی - یعنی دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری - متمایل است و فضای بحث‌ها فنی و تخصصی است. در نتیجه، دانشجویان کارشناسی معمولاً فقط تماشاگرند و فرصت لمس تجربه واقعی را ندارند؛ یعنی اینکه خودشان طراحی کنند، سازه‌ای بسازند، شکست بخورند یا موفق شوند و از این مسیر، یادگیری عمیق‌تری پیدا کنند.
او ادامه داد: به همین دلیل تصمیم گرفتیم یک مسابقه داوطلبانه طراحی کنیم تا دانشجویان بتوانند ایده‌های خود را در قالب تیم‌های کوچک عملی کنند. هدف این بود که شرکت‌کنندگان از تجربه کار تیمی، طراحی تا ساخت و آزمون، همان فرآیندی را طی کنند که بعدها در صنعت فراساحل با آن روبه‌رو خواهند شد. در مجموع حدود سی تیم ثبت‌نام کردند که پس از بررسی اولیه و انجام اصلاحات، هجده تیم به مرحله نهایی راه یافتند.
دکتر کامران درباره نحوه برگزاری مسابقه توضیح داد: شرکت‌کنندگان سازه‌ای ماکارونی طراحی کردند که الگوی آن شبیه یک جکت دریایی بود. پیش از آغاز مسابقه، خانم مهندس چرمشی یک وبینار آموزشی برگزار کردند تا شرکت‌کنندگان با مفاهیم پایه مانند سازه مکانی، بارگذاری، وزن و پایداری آشنا شوند. بعد از آموزش، تیم‌ها سازه‌های خود را ساختند و برای آزمون عملکرد ارائه دادند.
او با اشاره به معیار ارزیابی گفت: در این دوره، تمرکز داوری بر راندمان سازه بود، یعنی نسبت وزن سازه به میزان باری که تحمل می‌کرد. چون در فضای محدود مسابقه امکان اعمال بارهای افقی و شرایط واقعی دریا وجود نداشت، آزمون‌ها صرفاً بر مبنای تحمل وزن عمودی انجام شد. البته از آنجا که این نخستین تجربه ما در حوزه سازه‌های ماکارونی با الگوی جکت دریایی بود، طبیعی است که در دوره‌های بعدی این روند را تکمیل‌تر و حرفه‌ای‌تر کنیم.
او افزود: هیأت داوران متشکل از چهار داور بود؛ سه نفر از بخش صنعت و یک نفر از دانشگاه. داوران ضمن ارزیابی سازه‌ها، بازخوردهای فنی نیز به تیم‌ها ارائه کردند تا جنبه آموزشی مسابقه حفظ شود.
او همچنین نمونه‌ای از عملکرد تیم‌ها را بیان کرد: یکی از تیم‌ها توانست سازه‌ای بسازد که با حداقل وزن بیشترین بار را تحمل کرد. این نمونه نشان می‌دهد که تجربه عملی می‌تواند یادگیری تئوری را تکمیل کند و انگیزه دانشجویان را برای مواجهه با چالش‌های واقعی صنعت افزایش دهد.
دبیر علمی همایش با اشاره به حضور برخی تیم‌های دانش‌آموزی در مسابقه گفت: یکی از اتفاقات جالب، حضور یک تیم دانش‌آموزی بود. همین موضوع به ما ایده داد که در آینده بتوانیم بخش ویژه‌ای برای دانش‌آموزان تعریف کنیم. واقعیت این است که در آموزش‌وپرورش ما توجه چندانی به دریا و صنایع مرتبط نمی‌شود، در حالی که وقتی از اقتصاد دریاپایه صحبت می‌کنیم، باید از همین سنین پایین آشنایی و علاقه ایجاد شود.
دکتر کامران در پایان خاطرنشان کرد: این مسابقه نخستین گام در جهت پیوند میان آموزش دانشگاهی و صنعت فراساحل بود. امیدواریم در دوره‌های بعدی بتوانیم مسابقه را گسترش دهیم تا دانشجویان از فضای سازه‌های صرفاً عمرانی به سمت سازه‌های دریایی حرکت کنند، بخش ویژه‌ای برای دانش‌آموزان ایجاد شود و با مفاهیم واقعی مهندسی فراساحل آشنا شوند. این رویداد نشان داد که ترکیب آموزش دانشگاهی با تجربه عملی می‌تواند مهارت و انگیزه نسل جوان را در صنعت دریایی تقویت کند.
/
ما آمادهایم، دانشگاه آماده است؛ آیا صنعت و مدیریت کشور نیز آمادهاند؟ 
