امضای تفاهمنامههای نمایشی به سریال تکراری در وزارت نفت تبدیل شده است. دولتمردان درحالی به دنبال تکنولوژی نفتی در روسیه هستند که این کشور در تکنولوژی نفتی حرفی برای گفتن ندارد. تکنولوژی اروپایی و آمریکایی میادین نفت و گاز روسیه خود گواه روشنی بر این مسئله است.
به گزارش مارین نیوز، اقتصاد آنلاین نوشت: امضای تفاهمنامههای نمایشی به سریال تکراری در وزارت نفت تبدیل شده است. توسعه میادین نفتی رویای دیرینهی دولتهاست که با تفاهمنامه نمیتوان به آن دست یافت.
سوغات مدیران نفتی ایران از همایش اقتصادی کاسپین تفاهمنامه بود. معاون امور بینالملل وزیر نفت از اجراییسازی تفاهمنامه جامع با گازپروم برای توسعه 6 میدان نفتی و 2 میدان گازی در کشور خبر داده است.
شهریور ماه سال جاری نیز جواد اوجی از امضای 100 میلیارد دلار تفاهمنامه سخن گفته بود. تفاهمنامههایی که ویترینی برای نمایشهای نفتی بوده است. به باور بسیاری از کارشناسان، تفاهمنامه یک سند غیرالزامآور است که در آن، دو طرف از علاقهی خود برای توسعه یک میدان نفتی یا گازی و یا پروژهای نفتی خبر میدهند. به آن ابراز علاقه کرده و در نهایت، امضای خود را روی این علاقه مشترکشان به ثبت میرسانند. مسئلهای که کمتر به آن توجه شده، رقابت دیرینه روسیه با ایران در حوزه نفت و گاز است. دولتمردان ایرانی، روسیه را شریک راهبردی در حوزه نفت معرفی میکنند این درحالی است که روسیه همیشه رقیب سرسختی برای ایران بوده و چشم امید به روسیه برای توسعه میادین نفت و گاز تنها یک فرصتسوزی برای ایران است.
همچنین معاون امور بینالملل و بازرگانی وزیر نفت از تهیه پیشنویس تفاهمنامه همکاری با پارک «تکنوپولیس» خبر داده و این اتفاق را در راستای تأکیدهای مقام معظم رهبری (مدظله العالی) در زمینه توسعه صنایع دانشبنیان دانسته است. احمد اسدزاده گفت: «این پارکهای فناوری مشتمل بر شرکتهای دانشبنیان و دارای فناوری پیشرفتهای در زمینه صنایع نفت و گاز روسیه هستند، در این بازدید گوشهای از توانمندیهای این شرکتها مشاهده شد. موضوع فناوری جزو محورهایی است که در صورت رسیدگی جدی سبب عمق بخشیدن به روابط راهبردی دو کشور خواهد شد.»
دولتمردان درحالی بهدنبال تکنولوژی نفتی در روسیه هستند که این کشور در تکنولوژی نفتی حرفی برای گفتن ندارد. تکنولوژی اروپایی و آمریکایی میادین نفت و گاز روسیه خود گواه روشنی بر این مسئله است.
صنعت نفت ایران برای توسعه نیازمند سرمایهگذاری 250 تا 300 میلیارد دلاری است که با فروش نفت نمیتوانیم به آن دست یابیم. تنها راهحل توسعه میادین نفتی تضمین امنیت سرمایهگذاری است. گزینهای که در چند دهه اخیر هیچگاه در اولویت دولتها نبوده و بهجای آن با نگاه به شرق یا تفاهمنامههای بیسرانجام فرصتسوزی کردهاند.