به گزارش مارین نیوز، سازمان بینالمللی دریانوردی (IMO) در ۳۴مین اجلاس عادی مجمع خود اعضای جدید شورای خود را برای دوسالانه ۲۰۲۶–۲۰۲۷ انتخاب کرد. اعضای منتخب، صد و سی و ششمین جلسه شورا را در ۴ دسامبر ۲۰۲۵ برگزار خواهند کرد و در این جلسه، رئیس و نایب رئیس شورا نیز برای دوسالانه بعدی انتخاب میشوند. شورای IMO ارگان اجرایی سازمان است و تصمیمات آن بر مقررات بینالمللی دریایی، ایمنی، محیطزیست و تجارت دریایی تأثیر دارد.
اعضای جدید شورا
اعضای شورا در سه دسته انتخاب میشوند: دسته الف شامل کشورهایی با بیشترین فعالیت و ناوگان کشتیرانی برای تأمین مقررات عملیاتی و حمایت از خدمات کشتیرانی، دسته ب شامل کشورهایی با بیشترین حجم تجارت دریایی برای تدوین مقررات تجاری و هماهنگی حمل کالا، و دسته ج شامل کشورهایی با منافع ویژه دریایی یا نماینده مناطق مختلف جهان برای حفظ توازن و تعادل در شورا. بر این اساس، اعضای جدید شورای IMO به شرح زیر انتخاب شدند:
۱۰ کشور دسته الف:
چین، یونان، ایتالیا، ژاپن، لیبریا، نروژ، پاناما، جمهوری کره، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا.
۱۰ کشور دسته ب:
استرالیا، برزیل، کانادا، فرانسه، آلمان، هند، هلند، اسپانیا، سوئد و امارات متحده عربی.
۲۰ کشور دسته ج:
باهاما، بلژیک، شیلی، قبرس، مصر، فنلاند، اندونزی، جامائیکا، مالزی، مالت، مکزیک، مراکش، نیجریه، پرو، فیلیپین، قطر، عربستان سعودی، سنگاپور، آفریقای جنوبی و ترکیه.
این ترکیب نمایندگی همه مناطق جهان را تضمین میکند و کشورهای پیشرو در خدمات و تجارت دریایی را در شورا حضور دارند.
پیامدهای عدم حضور ایران در شورای IMO
ایران در میان اعضای منتخب دوسالانه ۲۰۲۶–۲۰۲۷ حضور ندارد و این غیاب پیامدهای مهمی برای کشور دارد:
حکمرانی و نفوذ بینالمللی: نبود نماینده ایران در شورای IMO به معنای نداشتن نقش مستقیم در بحثها و تصویب مقررات است. کشور نمیتواند در تدوین استانداردها و سیاستهای بینالمللی دریایی مشارکت کند و این موضوع با اهداف سیاستهای کلی توسعه دریامحور، از جمله تقویت حکمرانی دریایی و نفوذ بینالمللی، همخوانی ندارد.
توسعه ناوگان و زنجیره ارزش دریایی: عدم حضور ایران فرصت تأثیرگذاری بر استانداردهای حملونقل بینالمللی را محدود میکند و میتواند رشد رقابتی ناوگان، بنادر و زنجیره ارزش دریایی کشور را کاهش دهد.
محیطزیست و توسعه پایدار: مقررات زیستمحیطی IMO بدون حضور ایران تدوین میشوند و کشور ممکن است برای تطبیق سریع با استانداردهای بینالمللی تحت فشار قرار گیرد. این موضوع با اهداف حفاظت از اکوسیستمهای دریایی و توسعه پایدار دریامحور مغایرت دارد.
همکاریهای منطقهای و بینالمللی: حضور در شورا امکان تعامل با کشورهای پیشرو در کشتیرانی و حملونقل دریایی، همکاریهای فنی، انتقال فناوری و سرمایهگذاری را فراهم میکند. غیاب ایران محدودیتهایی در این زمینه ایجاد میکند و سیگنالی به جامعه بینالمللی ارسال میکند که کشور کمتر فعال در سیاستهای دریایی جهانی است، در حالی که رقبای منطقهای حضور فعال دارند.
تأثیر بر سیاستهای دریامحور
نبود نمایندگی ایران در شورای IMO یک محدودیت استراتژیک محسوب میشود. کشور از تأثیرگذاری بر مقررات بینالمللی، توسعه ناوگان، فرصتهای اقتصادی و همکاریهای بینالمللی محروم میشود. این وضعیت با اهداف برنامه توسعه دریامحور، از جمله تقویت حکمرانی دریایی و توسعه زنجیره ارزش دریایی، همخوانی ندارد.
برای ایران بهینه است که در دورههای بعدی با برنامهریزی استراتژیک و رایزنی دیپلماتیک، نمایندگی فعال در IMO داشته باشد تا منافع ملی در حوزه دریانوردی، کشتیرانی و حملونقل دریایی به شکل مؤثری حفظ شود.
مشاهده آلبوم تصویری انتخابات شورای IMO برای دوسالانه ۲۰۲۶–۲۰۲۷ در فلیکر
/
گزارش میدانی کمیته دانشجویی ایران از نشست پرتنش IMO؛ 
