به گزارش خبرگزاری ایسنا، با طی مسیر چارلز داروین در این منطقه، سالگادو به تنها مارمولک دریانورد جهان یعنی «ایگوانای دریایی» برخورد کرد.
دم این موجود سازگاری کاملی با سبک زندگی دریایی آن دارد. این بخش از بدن مارمولک از لحاظ جانبی مانند یک پارو، مسطح است و در هدایت ایگوانا به آب‌های سرد و عمیق برای جست‌وجوی جلبک دریایی کمک می‌کند.
تغذیه از جلبک دریایی می‌تواند سطوح نمک دریای موجودات را بالا ببرد، اما مارمولک دریانورد دارای غده خاصی در سوراخ‌های بینی‌اش است که این زیاده‌روی را مسدود و سپس آن را به عنوان ماده شور خارج می‌کند.
عجیب‌تر از تمامی این واقعیات، سازگاری ایگوانا برای برخورد با چرخه‌های سخت کم و زیادشدن غذای (ناشی از پدیده آب و هوای چرخشی El Niño) است.
برای سازگاری با این موقعیت‌ها، ایگواناها نه تنها با بروز قحطی لاغرتر می‌شوند، بلکه طول آنها نیز کاهش می‌یابد و بخشی از استخوان‌های خود را برای بقا هضم می‌کنند.
