عضو هیات علمی پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی گفت: گردشگری دریا مهمترین منبع درآمدی پایدار برای کشورهای منطقه خلیج فارس محسوب می شود بنابراین توجه به گردشگری، صنایع و خدمات دریایی نه یک گزینه دلخواه بلکه یک ضرورت حتمی است.
به گزارش مارین نیوز، عبدالمجید نادری، عضو هیات علمی پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی با بیان اینکه اگر ما گردشگری دریایی را از گردشگری ساحلی جدا کنیم، تقریبا هیچ سهمی در گردشگری دریا نداریم، اظهار داشت: اغلب آنچه در ایران تحت عنوان گردشگری دریایی مطرح می‌شود همان گردشگری ساحلی است. مسافران با رسیدن به ساحل سفر خود را پایان یافته می دانند در حالی که ساحل تازه محل شروع سفر است. سهم ایران در این بخش، تقریبا هیچ است.
وی افزود: سواحل ایران دارای تنوع آب و هوایی و تغییرات منظر بسیار متنوعی هستند. در تابستان سواحل شمالی و جنوب شرقی کشور با چشم اندازهایی بسیار متفاوت دمای آسایش مطلوبی را برای گردشگری فراهم می کنند. در زمستان سواحل جنوبی کشور این شرایط را دارند.
وی خاطرنشان کرد: تعداد بسیاری آثار و ابنیه تاریخی از گذشته دریانوردی ایرانیان در طول سواحل جنوبی و شمالی کشور وجود دارد که می تواند گردشگران بسیاری را به خود جلب کند اما متاسفانه مهجور مانده اند. از جمله این آثار می توان به بنادر تاریخی مهروبان، سی‌نیز، ری‌شهر، سیراف، هزارمردان، نایبند، نجیرم، و دهه‌ها بندر دیگر نام برد که متاسفانه به جای آنکه نقشی در بهبود وضع معیشتی افراد محلی و ارتقای فرهنگ دریایی جامعه داشته باشند، در حال از میان رفتن و تخریب هستند.
وی تاکید کرد: در دریاهای پیرامونی کشور پدیده‌های جالب توجه طبیعی کم نداریم. در سواحل چشم اندازهای ساحلی بی نظیری داریم که اغلب یا مغفول مانده اند یا دچار گردشگری بی ضابطه شده اند به گونه ای که در برخی مواقع بیش از آنکه سود رسان باشند، زیان بار شده اند. وی به سیناپرس گفت: فرهنگ های محلی متنوع به همراه معماری های سازگار با محیط زیست از ویژگی های سواحل ایران است که می تواند جذابیت های فرهنگی بسیاری ایجاد کند.
به گفته وی، مطالعات نشان می دهد به ازای هر یک واحد سرمایه گذاری در بخش میراث فرهنگی دریا، فعالیت های اقتصادی گردشگری (نظیر هتلداری و حمل و نقل) تا حدود 12 برابر افزایش می یابد.
وی تصریح کرد: میراث فرهنگی دریایی، ملموس و ناملموس، طبیعی و انسان ساخت، دارایی ارزشمندی است که نیازمند مراقبت، محافظت و سرمایه گذاری است و می تواند سواحل را در عرصه فرهنگی منحصربه فرد کرده و در تقویت هویت ملی، ارتقای فرهنگ دریایی کشور و معرفی تاریخ دریایی کشور در عرصه بین‌الملل نقش بی بدیلی ایفا کند.
وی ادامه داد: به جز این، پشتوانه تاریخی و فرهنگی و به ویژه میراث ملموس فرهنگی در منازعات حقوقی و تاریخی منطقه که در دریاها در حال رخ دادن است (نظیر آنچه در دریای مازندران و خلیج فارس با آن مواجهیم) می تواند اهرمی موثر بر احقاق حقوق کشور باشد.
عضو هیات علمی پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی اظهارداشت: با نگاهی به تحولات جهانی به ویژه بحث تغییر اقلیم متوجه می شویم که در آینده ای نه چندان دور ما ناگزیر هستیم تا از درآمد نفت چشم پوشی کنیم و به جای آن به فکر جایگزین درآمدی باشیم. اکنون درآمدهای نفتی، ترانزیت و گردشگری مهمترین منابع درآمدی پایدار برای کشورهای منطقه خلیج فارس هستند بنابراین، توجه به گردشگری، صنایع و خدمات دریایی نه یک گزینه دلخواه بلکه یک ضرورت حتمی است.
وی در پایان گفت: با توجه به تنوع بی بدیل سواحل کشور در جنوب و شمال، وجود جزایر متعدد در خلیج فارس، فرهنگ های گوناگون و گرم خویی ایرانیان به طور قطع گردشگری دریایی در ایران پتانسیل بالایی برای رونق دارد. اینکه چقدر این صنعت می تواند به اقتصاد کشور کمک کند کاملا بستگی به نوع نگاه ما به این صنعت، رابطه ما با دیگران و میزان سرمایه گذاری در این صنعت دارد.
