در حالی‌که بسیاری از کشورها با سرمایه‌گذاری هوشمند در کشتی‌سازی، آن را به موتور اشتغال‌زایی و توسعه منطقه‌ای تبدیل کرده‌اند، این صنعت در ایران همچنان مغفول مانده است. بی‌توجهی به زنجیره ارزش عمر کشتی و فقدان سیاست صنعتی منسجم، کشتی‌سازی را به پاشنه‌ آشیل توسعه صنعتی کشور بدل کرده؛ در حالی‌که «شنیدن» تجربه‌های موفق جهانی، می‌توانست مسیر بومی تحول را هموار کند.

بررسی وضعیت اشتغال جهانی در صنایع اقیانوسی بر مبنای راهبردهای مختلف نشان می‌ دهد در افق زمانی ۲۰۳۰ این صنایع در حدود ۴۰ میلیون نفر اشتغالزایی خواهند داشت و با رشد بیش از ۳.۶ درصدی، ارزش افزوده‌ ای بالغ بر ۳ هزار میلیارد دلار تولید خواهند کرد.