به گزارش خبرنگار مارین نیوز، با افزایش حملات و تحرکات دزدان دریایی سومالی در آبهای شمال اقیانوس هند و گسترش دامنه فعالیت آنها تا دریای عمان و حوالی تنگه هرمز طی دو سال گذشته، فعالیت صیادان ایرانی مختل شد و حتی چند شناور ایرانی از جمله کشتی صیادی مرتضی به تصرف دزدان دریایی درآمد.
با گسترش دامنه ناامنیها در آبهای دور ایران، فعالان دریایی و شیلاتی از نیروهای مسلح خواستند تا امکان تجهیز شناورهای صیادی به سلاح برای مقابله با دزدان دریایی فراهم شود که در این میان، با پیگیریهای مختلف نیروی مقاومت بسیج با ایجاد بسیج دریایی با استفاده از بدنه جامعه صیادی و پرسنل این نیرو موافقت کرد و از اواسط سال گذشته، اقدامات مؤثری نیز در این جهت صورت گرفت.
با این حال، منابع مطلع محلی میگویند آنچه بیش از بسیج دریایی در تأمین امنیت شناورها مؤثر بوده؛ توافق صیادان با دزدان دریایی است!
به گفته این منابع، اغلب صیادان برای تأمین امنیت و جلوگیری از حملات دزدان دریایی با آنها توافق کردهاند و 20 تا 30 درصد صید و یا درآمد حاصل از آن را در اختیار دزدان دریایی قرار میدهند.
بنابراین گزارش، از آنجا که شناورهای صیادی برخلاف کشتیهای بزرگ تجاری و نفتکش عواید چندانی برای دزدان دریایی ندارند و با حمله به آنها، معمولا غنیمت یا باج چندانی نصیب آنها نمیشود؛ دزدان دریایی سومالی نیز به دریافت حقالسهم در ازای برقراری امنیت رضایت دارند!
ظاهرا صیادان ایرانی به دلایل خاص خود تمایلی به حضور نیروهای نظامی در شناورهایشان ندارند و این نوع برقراری امنیت را ترجیح میدهند.
گفته می‌شود صیادان دیگر کشورهای حاشیه اقیانوس هند که عموما از شرایط مالی لازم برای تأمین امنیت و معیشت خود برخوردار نیستند نیز، همین رویه را در پیش گرفتهاند و به همزیستی مسالمتآمیز با دزدان دریایی روی آوردهاند.
به هر حال، به نظر میرسد همه طرفهای درگیر در موضوع از این شرایط راضی هستند. چنانکه معاون صید شیلات شهرستان جاسک چند روز قبل با اعلام خبر افزایش 20 درصدی صید انواع تن ماهیان در آبهای دور ایران گفته بود: «برقراری امنیت و نبود دزدان دریایی علت افزایش صید امسال است».
حال، اینکه امنیت شناورها چطور تأمین شود؛ چندان اهمیتی ندارد!
